بين المللي فيلم هاي كودكان و نوجوانان ـ دوره يازدهم(۱۳۷۴)

به نام خداوند هر دو جهان           خداوند بخشندة مهربان

    سينماي كودك و نوجوان ايران، به اعتراف اغلب منتقدين جهان، در همين گام هاي نخست راه درازي را پيموده است. اگر در همين آغاز به بازنگري و تصحيح حركت خويش بپردازيم مسلماً دست آوردهاي ارزشمندتري را پيش روي خواهيم داشت. بر اين مبنا نظر همراهانمان را به نكات زير جلب مي كنيم:

• بچه ها فرزند زمان خويشند. كودكيهاي ما، با زندگي امروز كودكان ايراني تفاوت بسيار دارد. بهتر است در فيلم هايمان كودكي هاي ديروز خويش را به مخاطبان امروز تحميل نكنيم، بلكه در پي آن باشيم كه مسايل و موضوعات و نيازهاي امروز كودكان و نوجوانان را دستمايه آثارمان كنيم.
• در توان الگوسازي سينما سختي نيست. حالا كه كودكان و نوجوانان را مخاطب خويش قرار داده ايم، شايسته است باغ مهربانيها و عاطفه آنها را با تصوير خشونت ها و آوردن گفته هاي دور از ادب پژمرده نسازيم و به خاطر ايجاد جاذبه هاي كليشه اي، با تيپ سازيهاي بدآموز و طرح عصبيت هاي ويرانگر بچه ها را به بيراهه نكشيم.
• يكي از عمده ترين مشكلات سينماي كودك ايران، ضعف فيلمنامه است. خوشبختانه ادبيات عاميانه ديروز و ادبيات كودكان امروز سرشار از آثاري است كه مي تواند مايه اصلي فيلم هاي ما باشد. بجاست كه براي توان و تخصص نويسندگي، فيلمنامه نويسي، كارگرداني و تدوين اهميت ويژه جداگانه قائل شويم و در پي آن باشيم كه هر متخصصي كار خويش را بكند. براين مبنا به مسئولان جشنواره پيشنهاد مي كنيم كه از سال آينده يك ديپلم افتخار و پروانه زرين به فيلمنامه برگزيده اختصاص دهند.
• با اينكه آگاهي هاي پايه، واژگان پايه و حوصله و تحمل بچه ها محدود است، اما قدرت خيال شگفت انگيزي دارند. بياييد بچه ها را نادان و ساده فرض نكنيم و با طولاني كردن بي منطق فيلم ها و با بهره گيري از رنگ و لباس و لعابهاي فريبنده سرمايه اعتمادشان را از دست ندهيم.
• نسلي كه هويت مستقل، عاطفه ديني و ملي و حافظه تاريخي نداشته باشد، سرگردان به هر سوي روي مي آورد و خسته و دست نايافته، مي ميرد. براي اينكه نسل آينده وانهاده و وامانده نباشد و براي حفظ افتخارات ملي خود انگيزه داشته باشد، شايسته است كه در آثار خويش او را با ريشه هاي ديرينه اش پيوند دهيم.
• در بعضي از فيلم هاي كودكان، گفتگوها ظاهراً محلي است. مسلط نبودن بازيگران به گويشهاي محلي، يك دست نبودن گفتگوها و نامفهوم بودن واژه ها و اصطلاحات باعث شده است كه  مخاطب ها ارتباط درستي با فيلم برقرار نكنند و حس لازم را نگيرند. اين مشكل گاه به جايي رسيده است كه صاحبان گويش مورد نظر، گفتگوهاي فيلم را توهين به خود تلقي مي كنند. بجاست كه با دقت و احتياط بيشتري از اين شيوه گفتگو استفاده كنيم.
• متأسفانه هنوز هم بچه هاي ما مصرف كننده انيميشن هاي بيگانه اند. و فقط فيلم هاي مستند خارجي را مي بينند. از آنجا كه توليد فيلم هاي نقاشي متحرك و مستند به دليل گراني جز با حمايتهاي دولتي ممكن نيست، لازم است كه مسئولان امر براي توليد فيلم هاي نقاشي متحرك و مستند سازي از فرهنگ غني ايراني به برنامه ريزي هاي كلان و حمايتهاي كارساز بپردازند.
• لازم است كميته انتخاب با دقت بيشتري به انتخاب فيلم ها بپردازد تا داوري داوران به كارهاي برگزيده تر اختصاص يابد و آثاري كه ضعف هاي عمده دارند و يا مخاطبشان كودك و نوجوان نيست، به حيطه مسابقه و داوري راه نيابند.

به اميد روزهاي پربارتر