زندگينامه
اسحاق (احمد) خانزادي خيلي پيش تر از آن كه به عنوان متصدي امور صدا گذاري (ميكس و سينكرون) و سپس صدابردار صحنه شناخته شود و جوايزي بگيرد، در نوجواني به استخدام عزيزالله كردواني در استوديو «عصر طلايي» (1343) درآمد و جزو كاركنان فني استوديو در فيلم هاي سه تا بزن بهادر (حسين مدني، 1344) و مأمور دو جانبه (مهدي مير صمدزاده، 1345) دستيار امور چاپ و لابراتوار در فيلم هاي مرد ده ميليون توماني (امين اميني، 1344) ده ساية خطرناك (امين اميني، 1345) و سه بمب آتشين (امين اميني، 1344) و دستيار محمد كامكار در عكاسي فيلم هاي گذشت بزرگ (ناصر ملك مطيعي، 1346) و عروس تهران (احمد نجيب زاده،1346) بود. هفت دختر براي هفت پسر (محمد متوسلاني، 1347) و سپس بهرام شيردل (امين اميني، 1347) جزو نخستين فيلم هايي هستند كه نام اسحق خانزادي در عنوان بندي آن ها به عنوان صدا گذار ثبت است. خانزادي كه صداگذاري را از سال 1345 در كنار روبيك منصوري آغاز كرده بود، اين كار را از سال 1347 به طور مستقل ادامه داد. او پس از صداگذاري فيلم جمعة شيرين (1349) از بهرام ري پور، كه كارگردان فيلم بود و در وزارت فرهنگ و هنر كار مي كرد، خواست تا او را به دستگاهي دولتي معرفي كند كه نتيجه اش استخدام او در سال 1350 در وزارت فرهنگ و هنر بود.
خانزادي در آن جا در كنار انبوهي فيلم كوتاه و مستند و گزارشي و خبري (مثل آفتاب بر همه مي تابد، اعزام بزرگ، بال ملائك، تولد اول، دوباره مي خوانم، نامه اي از خرمشهر، وانگه روان جهان گله كرد، هفتمين دورة بازي هاي آسيايي تهران يادگار، سوگ، گل هاي پر پر، زن ديروز- زن امروز و دوبي / مرواريدهاي خليج فارس، امور صداگذاري فيلم هاي يك اتفاق ساده (سهراب شهيد ثالث، 1352) طبيعت بي جان (سهراب شهيد ثالث، 1354) ملكوت (خسرو هريتاش 1355) درامتداد شب (پرويز صياد، 1356) و چريكة تارا (بهرام بيضايي، 1357) را انجام داد. خانزادي از سال 1365، كه جشنواره ي فيلم فجر صداگذاري را وارد بخش مسابقه كرد، چند جايزه به دست آورد: جايزة ويژة هيئت داوران براي فيلم شير سنگي (مسعود جعفري جوزاني، 1365)، سيمرغ بلورين بهترين صداگذاري براي فيلم «در مسير تند باد» (مسعود جعفري جوزاني، 1367) و اعتراض (مسعود كيميايي، 1378) . او گفته است: «واقعيت اين است كه ارزش و اعتبار اين جوايز فقط براي شخص من نيست
بلكه اين بهايي است كه به كار صداگذاري و در كل امورفني داده مي شود.» اسحق خانزادي از دهة 1370 كه صدابرداري سر صحنه در سينماي ايران گسترش يافت، در اين زمينه نيز فعاليت كرده و گاهي به او پيشنهاد بازيگري نيز داده شده است.