زندگينامه
اكبر عبدي آقاباقر پس از دريافت مدرك ديپلم از سال 1358 با نمايش‌هاي آماتوري فعاليت هنري‌اش را آغاز كرد و سپس در سال 1362 به تلويزيون رفت و در مجموعه «محله بروبيا» (داريوش مؤدبيان، 1363) و «بازم مدرسه‌ام دير شد» (1365) خود را به عنوان بازيگري مستعد خلاق شناساند. او با «جنجال بزرگ» (1363) خود را به عنوان بازيگر نقش‌هاي كميك شناساند. جنجال بزرگ شش سال پس از توليد به نمايش عمومي درآمد و عبدي در آن فاصله در فيلم‌هاي «مردي كه موش شد» (احمد بخشي، 1364)، «اجاره‌نشين‌ها» (داريوش مهرجويي، 1365)، «گراند سينما» (حسن هدايت، 1376) و «اي ايران» (ناصر تقوايي، 1368) بازي كرد، كه نقش او در همه اين فيلم‌ها كمدي بود. عبدي در «اجاره‌نشين‌ها»، «اي ايران»، «مادر» (علي حاتمي، 1368)، «دلشدگان» (علي حاتمي، 1370) و «هنرپيشه» (محسن مخملباف، 1371) قابليت‌هاي خود در ايفاي نقش‌هاي متنوع كمدي اثبات كرد. تنوع نقش‌هاي او در اين فيلم‌ها نشان از بازيگري دارد كه اگر به درستي هدايت شود نام ماندگاري از خود در تاريخ بازيگري سينماي ايران باقي مي‌گذارد؛ بازيگري كه آن قدر استعداد و توانايي دارد كه، به رغم فيزيك و توالي نقش‌هاي ثابت، كمتر به تكرار خود بپردازد. همين قابليت موجب شد كه عبدي در «سفر جادويي» (ابوالحسن داودي، 1369) هم نقش كودكي خود را ايفا كند و هم نقش ميانسالي‌اش را، يا در «آدم برفي» (داود ميرباقري، 1373) در دو نقش مردانه و زنانه توانايي‌هايش را نشان بدهد. به رغم اين‌ها، اكبر عبدي نخواست يا فرصتي به دست نياورد تا با به مرور و ارزيابي انتقادي كارنامه بازيگري خود بپردازد. خود او هيچ گاه تن به گفت و گوي مطبوعاتي نداد. تا احياناً انتقادهاي دوست دارانش را بشنود يا شكوه و شكايت‌هاي خود را از اوضاع جاري سينما واگويد. بازي در فيلم‌هاي «سيرك بزرگ» (اكبر خواجويي، 1370)، «آرزوي بزرگ» (خسرو شجاعي، 1373)، «مرد آفتابي» (همايون اسعديان، 1374)، «آقاي شانس» (رحمان رضايي، 1375)، «بدل كاران» (مهدي صباغ‌زاده 1376)، «عشق گمشده» (سعيد اسدي، 1376) و «تارزن و تارزان» (علي عبدالعلي زاده، 1380) شماري از فيلم‌هايي هستند كه اعتبار اكبر عبدي را مخدوش كردند. با وجود اين عبدي نتوانست در پاره‌اي صحنه‌هاي همين فيلم‌ها، كماكان استعداد و خلاقيت‌هاي خود را بروز دهد.