زندگينامه
منوچهر اسماعيلي در سال 1318 متولد شد. او دوبله فيلم را از سال 1336 آغاز كرده و از سال 1342 كه دهه طلايي دوبله فيلم در ايران بود، مدير دوبلاژ بوده و گويندگي بسياري از نقش هاي اول را به عهده داشته است. «گريگوري پك»، «چارلتن هستن»، «لارنس اليويه»، «سيدني پوآتيه»، «لارنس هاروي»، «رد استايگر»، «جيمز كاگني» و «مارچلو ماستروياني» شماري از اين نقش هاي اول است.
اسماعيلي نخستين بار در سال 1340 به جاي آنتوني كوئين در فيلم «سندباد بحري» (ريچارد والاس 1947) صحبت كرد. آنتوني كوئين در نقش فرعي بازي مي كرد و اسماعيلي در آن سال تحصيلات دبيرستان را به پايان رسانده بود. «ساعت بيست و پنج» (هانري ورنوي، 1967)، «راز سانتا ويتوريا» (استنلي كريمر، 1969) و «ارثيه خانواده فرامونتي» (مائورو بولوينيني، 1976) شماري از فيلم هاي است كه به جاي آنتوني كوئين دوبله كرده است.
اسماعيلي به جاي ويليام هولدن در «جاسوس دوجانبه»/«خائن ساختگي» (جرج سيتون، 1962) نيز حرف زده است. در سينماي ايران نخستين بار نام او در عنوان بندي فيلم «جاده مرگ» (اسماعيل رياحي، 1342) در مقام سرپرست گويندگان ثبت شده است. او كارش را با مديريت دوبلاژ فيلم هاي «ضربت» (ساموئل خاچيكيان، 1343) و «مرد نامرد» (سياوش شاكري، 1345) ادامه داد و همزمان با محبوبيت صداي او بر چهره پيتر فالك فيلم هاي بيك ايمانوردي را نيز دوبله مي كرد. بيك ايمانوردي بازيگر فيلم هاي حادثه اي بود و پس از «گدايان تهران» (محمد علي فردين، 1345) كه اسماعيلي به جاي او حرف زد در نتيجه استقبال عمومي از او در چنين نقشي، موفق شد در فيلم هاي ديگري با ارائه همان تيپ با همان دوبله به ايفاي نقش بپردازد.
اسماعيلي در سال هاي پس از انقلاب به عنوان بازيگر در فيلم «سردار جنگل» و «ميرزا كوچك خان» (امير قويدل، 1363) و «شبهاي زاينده رود» (محسن مخملباف، 1369) بازي كرد، كه در اين كار خلاقيت چشمگيري هم ارز دوبله از خود نشان نداد.
وي در واپسين ساعات شامگاه روز دوشنبه 31 مرداد 1401، پس از گذشت چند روز از ترخيص از بيمارستان، به دليل ابتلا به عارضه قلبي در منزل شخصي‌اش درگذشت.