سينماي مستند براي جوان امروز عرصه بيان خويش است

جهاني شدن سبب شده تا ماهواره، اينترنت، تصوير و موسيقي جايگزين كتاب شده و نداشتن تريبون سبب مي شود كه جوان به هر چيزي چنگ بزند تا فضاهاي شخصي را به تريبون تبديل كند.

    به گزارش سايت سينمايي سوره به نقل از روابط عمومي هفته سينماي مستند، پيروز كلانتري با بررسي موضع «خانواده» و «فضاي بين جوان» در فضاي كنوني ايران گفت: 20 سال پيش با جامعه اي متفاوت از امروز سر و كار داشتيم. انقلاب توانسته بود حركت و تغيير بين طبقات اجتماعي را به وجود بياورد. جامعه متحول شده است و همه چيز در فيلم هاي اجتماعي كه جوانان جدا از طبقاتشان مي سازند از خودش براي خودش است.
    كلانتري اين سينما را شامل 3 گروه از جوانان دانست و گفت: اين سينماي مستند بيش از جنبه حرفه اي گري براي جوانان عرصه بيان گري است. وقتي ما 500- 600 فيلم در سال داريم يعني جوان ايراني وسيله اي براي بيان خود پيدا كرده است فيلم مي سازد كه ديده شود.
    وي افزود: عده اي ديگر از جوانان پس از ساخت چند فيلم كوتاه به دنبال ساخت فيلم هاي بلند مي روند كه به نظر من اغلب در كارهايشان ناموفق هستند. دسته سوم نيز فيلم هاي كوتاه رهاتر و بي دغدغه تري هستند.
    وي، سپس به بيان خصوصيات فيلم هاي جوانان پرداخت و مهم ترين آن را تنوع برشمرد و گفت: موضوع، فضا و شيوه هاي فيلمسازي، متنوع است. الگويي مطرح نيست. مثلاً جشنواره كيش در سال هاي اول الگو مي ساخت اما الان اين طور نيست.
    هيچ الگويي نه از گذشته، نه از سينماي اكنون جهاني بر نمي دارند. فيلم سازهاي جوان شهرستان از موضوعات قومي خود فيلم مي سازند و همچنين نبود اقتصاد سبب شده كه فيلم سازهاي جوانان به هم كمك كنند و به اين دليل دور هم جمع مي شوند.
    شادمهر راستين اين دوره را داراي سه بخش «جامعه نو»، «سينماي ديجيتال» و «سينماي مستند» و فيلم هاي نمايش داده شده را به عنوان نمونه هايي براي مباحث مورد نظر دانست. وي با تأكيد بر اين كه 4 مولفه «جهاني شدن»، «جوانان»، «زنان» و «فضاي شهري» را از ويژگي هاي جهان نو مي دانند به بررسي اين مولفه ها در فيلم هاي اين دوران پرداخت.
    وي اضافه كرد: جهان تك قطبي، نگاه پست مدرن، هويت فردي و كثرت انساني، پيدايش فضاهاي شهري، انسان بدون هويت راديكال، بوميان بي مرز، جوانان و پديده بيكاري، گسترش صنايع ديجيتال، فلسفه بازتاب يا انتقادي، هاله زدايي تقدس از هنر، پايان جنگ، انتخابات و جامعه جهاني، دوم خرداد، انتخاب روستا شهر، زنان در شهرها، تهران به عنوان ابر شهر، مرزهاي باز و فضاي بسته ديناميك و استاتيك شناسي اين سينما، ظهور پديده ها، تحقيق در حين كار، نظام پديده ها و اسپانسرها، گزارش خبري، توريسم مجازي، اهميت سينماي نوين ايران، تاثير محدوديت ها، موضع گيري تلويزيون ايران، جنسيت و خشونت ايراني، دانشگاهي شدن، جذابيت پنهان حادثه، زن گرايي در سينماي ايران (حضور بازيگران و كارگردانان) دوربين به مثابه قلم همه خوصصياتي بود كه در بررسي اين سينما مي توان مشاهده و برشمرد.

انتهای پیام /