عسگر پور:

هنر ذاتاً ديني و تعالي بخش است

پديده هنر ذاتاً ديني و تعالي بخش است و تفكيك سينماي ديني از ژانرهاي ديگر سينمايي كمكي به سينماي ايران نمي كند.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، محمدمهدي عسگرپور كارگردان فيلم سينمايي «قدمگاه»، در نشست مطبوعاتي اين فيلم در خبرگزاري فارس در پاسخ به پرسشي در مورد ديني بودن فيلم «قدمگاه» گفت: پديده هنر ذاتا ديني و تعالي بخش است و من با اين تفكيك ها نمي توانم ارتباط برقرار كنم. ارزش گذاري فيلم ها در اين قالب ها به سينماي ايران لطفي نكرده هر چند بحث هاي نظري زيادي در اين باره صورت مي گيرد، اما هيچكدام از اينها به نفع سينماي ايران نيست و جفا به بخشي از اين سينما است. اين نوع تفكيك ها به شكل خوش بينانه مسكني براي دواي درد امروز سينما و به شكل بدبينانه لطمه زدن به بخشي از سينماي ايران است و در آينده احتمالاً اگر كسي بخواهد در اين قالب فيلمي بسازد ترديد خواهد كرد براي اينكه فكر مي كند در اكران چه اتفاقي براي آن خواهد افتاد.
    عسگرپور با اشاره به فيلمنامه قدمگاه گفت: يكي از نكات مثبت فيلمنامه اين بود كه شخصيت ها را در حد خوب و منطقي معرفي مي كرد. يكي از خصوصيات نوشته هاي آقاي رضايي راد در اين است كه شخصيت ها را با حوصله معرفي مي كند. از طرفي اين مسأله مي توانست خطر بزرگي براي فيلم محسوب شود، چون تماشاگر با شخصيت هاي مختلف رو به رو است و ما هنگام توليد سعي كرديم در طراحي و نوع زاويه بازي اين مشكلات را حل كنيم.
    وي ادامه داد: در طراحي شخصيت ها بايد طوري عمل مي كرديم كه اغراق آميز به نظر نيايند و بدون افراط و تفريط به جامعه خودمان نگاه كنيم تا تماشاگر اين شخصيت ها را باور كند.
    عسگر پور تصريح كرد: قدمگاه قصه بشر امروز است. انسان امروز در موقعيتي قرار گرفته است كه در عين اين كه مظلوم است ظلم هم مي كند. تمام شخصيت هاي اين فيلم  همان طور كه ظلم كردند مورد ظلم هم واقع مي شوند.
    در ادامه جلسه بابك حميديان بازيگر نقش رحمان گفت: وقتي آقاي عسگر پور مي خواستند اين فيلم را بسازند همه به دنبال گاف بزرگي بودند، اما هيچكس به اين فكر نمي كرد كه آقاي عسگرپور قبل از اينكه مدير باشد آدم با اخلاقي است و موازين اخلاقي را در زندگي روزمره اش رعايت مي كند. حفظ اخلاق به يك هنرمند كمك مي كند كه نردبان ترقي را طي كند.
    وي در مورد شروع فعاليت هاي هنري اش گفت: وقتي وارد دانشگاه شدم دانشگاه را مدخلي براي صيقل خود مي دانستم اما دانشگاه اين چيز را به من نداد، پيگيري من براي متصل شدن به تيم حرفه اي تئاتر به بهترين شكل اتفاق افتاد و با آشنا شدن با گروه تئاتر «بازي» و كار با آقاي پسياني زندگي و اخلاق را ياد گرفتم.
    حميديان با اظهار ناراحتي از اينكه تحصيل كردگان تئاتر به عالم حرفه اي وارد نمي شوند گفت: بسياري از دوستان من در تئاتر به كارهايي ديگر روي مي آورند، تا گرسنه نخوابند. با اين حال من مي دانم كه آنها چه توانايي ها و بار علمي در پشت سر خود دارند و هر يك به تنهايي مي توانند از حيثيت تئاتر دفاع كنند.
    وي تصريح كرد: بازيگري كاملا غريزي است و با پا لايش شكل زيبايي به خود مي گيرد.
    در ادامه كامران ملكي، مسئول جلسه نيز با اعلام اينكه قدمگاه در سينماي ايران فيلمي غافلگيرانه اي است، گفت: هيچ كس از يك مدير دولتي كه سال ها ايراداتي از ديگران مي گرفته انتظار نداشت چنين فيلمي را بسازد و همه به دنبال گاف عظيمي از جانب ايشان بودند، اما آقاي عسگرپور با ساخت اين فيلم در سينماي ايران روسفيد از آب درآمد.
    ملكي تاكيد كرد: قدمگاه فيلمي آبرومند و با شرف است. جاي خالي سوژه هايي به اين شكل در سينماي ايران به شدت احساس مي شود.
    سپس محمدمهدي عسگرپور در مورد ساخت موسيقي فيلم «قدمگاه» گفت: محمدرضا عليقلي، آهنگساز اين فيلم داراي روح لطيفي است و در مورد اين كار هم حس غريبي به او دست داد و اين همان حسي بود كه به همه كساني كه در كار بودند، دست داده بود.
    كارگردان قدمگاه افزود: ما به يك موسيقي فكر مي كرديم كه نه خيلي بومي باشد و نه خيلي غيربومي و اين كار را سخت مي كرد. در بعضي از صحنه ها ما بايد از صداي محيط به موسيقي مي رسيديم كه عليقلي نيز همين كار را انجام داد.
    وي در پاسخ به سوال كامران ملكي، مجري اين نشست كه پرسيد: شما سال ها مديريت فارابي را برعهده داشتيد، نظرتان نسبت به تبليغات فيلم چگونه است؟ گفت: سال ها است كه ما براي مساله تبليغات فيلم با طول و عرض طبيعي در هنر مواجه نيستيم و مثل يك شكل هندسي است كه كاملاً به هم ريخته شده است، البته بايد اشاره كنم كه با اين شكل عجيب و غريب ما عادت كرديم، چرا كه محل منازعات شده است.
    وي تصريح كرد: از سوي ديگر وقتي پخش كننده آمار فروش را بگيرد كه تا چه حد سالن پر مي شود، در آن صورت تبليغات كمتري مي كند.
    عسگرپور در مورد نقش طراحي  صحنه در فيلم قدمگاه گفت: وقتي مي خواستيم لوكيشن ها را انتخاب كنيم، چهل تا پنجاه روستا را ديديم. متاسفانه روستاهاي ما خيلي خراب است و مجبور شديم از طراحي  صحنه استفاده زيادي ببريم. البته من هم نمي خواستم زياد درگير گرافيك صحنه ها شوم.
    وي در مورد اكران نامناسب فيلم خود گفت: اين به خاطر بيماري است كه سينماي ما از روز تولدش داشته است و فكر مي كنم كه بهتر است اين سوال را تهيه كننده پاسخ دهد.
انتهای پیام /