حجت الله سيفي، كارگردان:

با «محكومين بهشت» به جهنم رفتيم و برگشتيم!

حجت الله سيفي، كارگردان، نويسنده، تهيه كننده و بازيگر سينما كه هم اكنون جديدترين ساخته سينمايي خود با نام «محكومين بهشت» را آماده اكران دارد مشغول طرح و برنامه ريزي تازه ترين اثر سينمايي خود با نام «يك زن، يك سرباز» است.
وي كه جهت ديداري دوستانه به سايت سينمايي سوره آمده بود فرصت را غنيمت شمرديم و با او به گپ و گفت نشستيم.

    «حجت الله سيفي» در گفتگو با سايت سينمايي سوره به سئوالات ذيل پاسخ گفت:

روند فيلمنامه نويسي فيلم «محكومين بهشت» با اين درونمايه انتقادي شديد كه در ساختار آن وجود دارد چگونه و از كجا شروع شد؟

• سال 1380 يا به عبارت بهتر 24 خردادماه آن سال يك تيتر خبري كوتاه در روزنامه با اين عنوان توجه من را به شدت جلب كرد كه: «دو دختر فراري از سوي قوه قضاييه (دادگاه كودكان) محكوم به كار در سراي سالمندان شدند.»
بعد از 3 بار بازنويسي، سرانجام فيلمنامه اي از اين طرح، نوشتم كه با 165 حلقه نگاتيو به فيلم تبديل شد.

 در فيلم مستندي كه شما از اين موضوع ساخته و سرانجام به فيلم بلند سينمايي تبديل شد آن دو دختر به اسم هاي واقعي «رويا» و «دريا» شناخته مي شوند؛ در نسخه سينمايي تان چه رويكردي به نام ها و شخصيت ها داريد؟

• بله؛ اما اين دو بازيگر اسم هايشان به جاي «رويا» و «دريا» (شبنم و پونه) هستند و از دو نابازيگر آماتور با مشخصات ويژه كه نزديك به آن دو دختر فراري باشند استفاده كردم كه خودش داستاني است.

 پس در واقع از دو نابازيگر براي ايفاي نقش دو انسان واقعي استفاده كرده ايد؟

• بله؛ طبيعتاً اين ايجاد مشكل مي كرد. بازيگران فيلم بايد از خصوصيات آن كاراكترها بهره مند بودند، خصوصيت درست رفتاري همسان در حين بازي از خود به نمايش مي گذاشتند؛ قابليت درك كارگردان و خواسته هايش را دارا بودند و خود را در اختيار كار و كارگردان مي گذاشتند كه فراهم كردن اين شرايط واقعاً كار طاقت فرسايي بود. من با «محكومين بهشت» به جهنم رفتم و برگشتم! كار با نابازيگر بسيار شاق و سخت است.
    وقتي يك نابازيگر در كار شما وارد شد تعريف همه چيز در موقعيت و شرايط برهم مي خورد. شما بايد اين شخصيت را بسازيد و براي او همه چيز را تعريف كنيد؛ خدا نكند كه يك چيزهايي درباره سينما و بازيگر هم در مخيله اش باشد؛ او نمي تواند احساسات و رفتارش را كنترل كند بايد تمرين هاي متوالي شما را تحمل كند و شما هم بايد او را تحمل كنيد.

 به نظر مي رسد فيلم داراي رويكردي انتقادي شديد و صريح است، چه توضيحي داريد:

• بله! يك نگاه سياسي، اجتماعي در عين حال واقع بينانه به سياستگذاري، قضاوت و جزاي يك اشتباه توأمان نقد و نقل. الگويي براي يك برخورد و برخوردي با يك برخورد آسيب شناسانه در مورد اعمال بچه ها در اين فيلم موج مي زند. در طول اين 117 دقيقه سعي كردم تعريفي از يك زندگي مدير داشته باشم دور از هرگونه شعار مصلحت انديشانه چراكه در طول شبانه روز دائم آدم هيچ وقت گريه نمي كند و هر روز هم نمي خندد؛ هم زمان خنده و گريه نداريم. همه انسان ها فراز و فرود زندگي خود را دارند. مسأله فيلم طرح موضوع برخورد آدم ها با يك واقعيت است و اشكال مختلف برداشت آدم از اين اتفاق. و نكته مهم اين است كه به جوانان زير 18 سال توصيه نمي كنم اين فيلم را تماشا كنند!

فيلم «يك زن، يك سرباز» شما در چه مرحله اي است؟

• در حال برنامه ريزي براي توليد هستيم و به احتمال قوي اوائل پاييز بايد كليد بزنيم، «يك زن، يك سرباز» با موضوعي اجتماعي، خانوادگي در طول 90 دقيقه با رويكردي به رئاليسم شاعرانه براي رسيدن يك مفهوم جديد از روابط انساني است.

تعريف شما از انحراف چيست؟

• انحراف يعني عدول از خواسته هاي بر حق جامعه در زمينه هاي معنوي، ديني و انساني و به كار گرفتن هنر در نهاد انسان! چون يك هنرمند، هرگز مطلق نيست، به همين دليل است كه ذات هنر نزد خداوند است و انحراف يعني اينكه سينماي ما دغدغه اش هنوز حضور زن است يا چگونگي پوشش، روابط، رفتار و واقعيت هاي زنانه. به همين دليل من حق دارم براي ساختن فيلمم نگران باشم و اكنون نگران اكران «محكومين بهشت» هستم.

انتهای پیام /