«ظرف عسل» در فيلمخانه ملي ايران

در هفتمين برنامه از پنجاه و هفتمين دوره سلسله جلسات نمايش فيلمخانه ملي ايران فيلم «ظرف عسل» به نمايش درمي آيد.

     به گزارش سايت سينمايي سوره، روز سه شنبه 24 آبان ماه در ادامه سلسله جلسات نمايش فيلمخانه ملي ايران فيلم «ظرف عسل» به كارگرداني «جوزف منكيه ويتس» (محصول 1967) با نقش آفريني: ركس هريسون، سوزان هيوارد و كليف رابرتسون ساعت 18 در سينما صحرا براي اعضا به نمايش درمي آيد.
     منكيه ويتس، «ظرف عسل» را بر اساس نمايشنامه «فاكس ونيزي» و رماني نوشته «توماس استرلينك» با اقتباس از نمايشنامه «ولپن» (بن جانسون) ساخت. پيشينه ي ادبي منكيه ويتس و فيلم هايي كه وي براساس آثار نويسندگان نام آور ساخت نام او را به عنوان فيلمسازي بر سر زبان ها انداخت كه آثارش «ميزانسن» و كيفيت هاي تئاتري دارند. او كه نخستين فيلمش را با نام «قصر اژدها» براساس داستان آنيا استون و فيلمنامه آرتور ميلر ساخته بود و با فيلمنامه اي به سه زن كه آرتور ميلر فيلمنامه آن را با اقتباس از داستان جان كلمپنر نوشته بود، علاقه خود را به آثار نمايشي و ادبي نشان داده بود. فيلم هايي مانند: «ژوليوس سزار» براساس نمايشنامه ويليام شكسپير، «آمريكاي آرام» با اقتباس از داستاني نوشته گراهام گرين،‌ «ناگهان تابستان گذشته» با الهام از نمايشنامه اي از تنسي ويليامز و سرانجام فيلم «بازرس» كه با صناعت نمايش در نمايش ساخته شده موارد ديگري است كه بر اين علاقه منكيه ويتس تأكيد دارند.
     منكيه ويتس، به اين دليل كه كارش را با فيلمنامه آغاز كرد در نگاه اول به چشم فيلمنامه نويس و بعد به چشم كارگردان مورد بررسي قرار مي گيرد اما او نه فقط فيلمنامه نويسي زبان آور است كه سبك پرداز ديداري خوش ذوقي هم هست كه استعداد كارگرداني اش به شهرت او افزوده است. او از معدود كارگردان هايي است كه در سال هاي اول كارش بيش از سال هاي آخر فعاليتش مورد تحسين قرار گرفت.
     وي، دو جايزه متوالي بهترين كارگرداني را در سال هاي 1949 و 1950 براي فيلم هاي نامه اي به سه زن و همه چيز درباره ايو دريافت كرد. اما پس از گذشت جبران ناپذير فيلم كلئوپاترا (1963) او را كارگرداني مي شناسند كه به سرعت افول مي كند. 
انتهای پیام /