مدير امور بين الملل انجمن سينماي جوانان ايران

آموزش فيلمسازي در ايران بسيار ضعيف است

متأسفانه در ايران، دانشگاه ها و مدارس متولي امر آموزش سينما در پروسه آموزشي خود فيلمساز تربيت نمي كنند و آموزش فيلمسازي در ايران بسيار ضعيف است.

     به گزارش سايت سينمايي سوره به نقل از ستاد خبري ششمين جشنواره فيلم و عكس خراسان رضوي، «حسن دزواره» مدير امور بين الملل انجمن سينماي جوانان ايران و عضو هيأت داوري بخش فيلم جشنواره با بيان اين مطلب گفت: فيلمسازان كوتاه در ايران سعي مي كنند با ساخت فيلم هاي كوتاه و حضور در جشنواره هاي متعدد، راه را براي ورود به سينماي بلند و حرفه اي هموار سازند و تنها فيلمسازان ما نيستند كه اينگونه عمل مي كنند، بلكه در تمام دنيا به مقوله فيلم كوتاه اينگونه نگاه مي شود و به عنوان مثال دانشجويان محصول فيلمسازي در آكادمي هاي فرانسه و آلمان فيلم كوتاه را تنها به دو علت مي سازند: اول اينكه در طول مدت زمان تحصيل، بودجه كافي جهت ساخت فيلم بلند را ندارند و دوم اينكه تجربه كافي براي ساخت فيلم بلند را ندارند. در واقع مي توان گفت هدف مورد نظر اكثر فيلمسازان فيلم كوتاه از ساخت آثار تجربي و كوتاه كم هزينه، كسب مهارت هاي لازم و تجربيات ملموس زبان بصري جهت ورود به سينماي حرفه اي و ساخت فيلم هاي بلند سينمايي است.
     دزواره در ادامه بيان داشت: اما مقوله فيلمسازي در ايران از جهاتي با ساير جوامع تفاوت هايي دارد. به عبارت ديگر دانشجويان در دانشگاه ها و مدارس سينمايي تئوري فيلمسازي و سينما را آموزش ديده و از اين منظر پرورش يافته مي شوند در صورتيكه در اغلب موارد به علت كمبود امكانات فني، تكنيكي و مالي امكان كار عملي و تجربه كردن علمي و عملي فيلمسازي در اين مراكز وجود ندارد. از نقطه نظر ديگر مي توان گفت لزوماً يك تحصيل كرده رشته سينما در ايران نمي تواند فيلمساز خوبي باشد.
     داور جشنواره هاي بين المللي فيلم كوتاه در قسمتي از سخنان خود با اشاره به مشاهدات خود در جشنواره هاي بين المللي متذكر شد: مشكلات و كاستي هاي عرصه فيلمسازي كوتاه ما هنگامي به خوبي حس و لمس مي شود كه در جشنواره هاي برون مرزي فيلم كوتاه و تجربي فيلم هاي كوتاه ايراني را در كنار ساير فيلم هاي كوتاه خارجي ديده و از ابعاد گوناگون سينمايي مقايسه شوند. فيلم هاي كوتاه ساخته شده در ايران، اغلب به علت محتوا و موضوع براي مخاطبان خارجي جذابيت دارند ولي از لحاظ تكنيك، دانش فني، پرداخت فيلمنامه و تسلط بر زبان بصري داراي ضعف هاي ريشه اي و اساسي بسيار زيادي هستند (البته استثناها نيز هميشه وجود دارند). متأسفانه اكثر فيلمسازان كوتاه ما با مقولاتي چون فيلمنامه، زبان بصري و موسيقي بيگانه اند. فيلمسازان جوان ما بايد اطلاعات جامعي در ارتباط با ساير هنرها و مقولاتي چون جامعه شناسي، روان شناسي و... داشته باشند. دانشجوي سينما بايد عكاسي كند تا بافت تصوير را بشناسد. بايد آثار ادبي را مطالعه و با ادبيات مادري خود آشنايي كامل داشته باشد تا بتواند فيلمنامه خوب نوشته و يا از اثر ادبي ساير نويسندگان اقتباس سينمايي نمايد و فيلمنامه خود را به فيلم تبديل كند. فيلمسازان فيلم كوتاه بايد رنگ و نقاشي را بشناسند و از موارد كاركرد موسيقي در فيلم اطلاع داشته باشند تا در نهايت اهداف و نقطه نظرات خود را به زبان تصوير بيان كنند.
      حسن دزواره در پايان سخنان خود، در ارتباط با فيلم هاي اين دوره از جشنواره گفت: شكل و فرم فيلمسازي در كل ايران با يكديگر تفاوت چنداني ندارد. در واقع مشكلات و ضعف هايي كه من امروز در اين آثار ديدم. در كارهاي فيلمسازان تهراني نيز مشهود است كه به عنوان مثال مي توان به استفاده نابجا، نادرست و غيركارآمد از موسيقي در فيلم ها اشاره كرد. به اعتقاد من ريشه اين معضلات ساختاري و تكنيكي در عدم آموزش مناسب فيلمسازي و تجربه كردن فيلمسازان ماست كه متأسفانه در تمام كشور در وجود دارد. اميدوارم با برگزاري جشنواره هاي حرفه اي و جلسات كارگاهي، آموزشي و نقد در طول زمان برگزاري جشنواره ها در جهت رفع اين معضلات، گام هاي اساسي در راه تصحيح فرآيند آموزش سينمايي كشور توسط متوليان امر برداشته شود.
انتهای پیام /