آسيب شناسي سينماي کودک و نوجوان
حمايت از سينماي کودک فقط پرداخت وام نيست
مشکل اصلي سينماي کودک و نوجوان جذابيت نداشتن سوژه فيلم‌هاست و بايد در انتخاب سوژه برنامه‌ريزي اساسي و بلندمدت شود. حمايت از اين سينما فقط در پرداخت وام خلاصه نمي‌شود.
به گزارش سايت سينمايي سوره، علي عبدالعلي زاده درباره سهم اندک سينماي کودک و نوجوان از اکران يک سال سينماي ايران گفت: سينماي کودک بعد از دهه پررونق 60 و 70 که فيلم‌هائي مانند «گلنار» در آن ساخته شد، به سمت فيلم‌هاي جشنواره‌اي رفت و مخاطب اصلي خود يعني کودکان ايراني را از دست داد. اين فيلمساز در ادامه افزود: اين مسئله باعث رکود در حوزه سينماي کودک شد و سينماداران هم رغبتي به اکران فيلم کودک نشان ندادند. چند سالي است اکران در اختيار سينماداران است و طبيعي است که آنها هم براي چرخيدن چرخه سينمايشان سراغ فيلم‌هاي پرمخاطب بروند. وي تبعات قهر مخاطب کودک از اين سينما را به حوزه خانواده هم مرتبط دانست و افزود: قهر کودکان از سينما باعث شده خانواده‌ها هم سينما رفتن را فراموش کنند و سينما از رونق بيفتد. مشکل اصلي اين حوزه جذابيت نداشتن سوژه فيلم‌هاي کودک و نوجوان است و بايد در انتخاب سوژه اين نوع فيلم‌ها برنامه‌ريزي اساسي و طولاني مدت شود. اين برنامه‌ريزي بايد از قبل از توليد تا هنگام اکران ادامه داشته باشد. حمايت از اين سينما فقط در پرداخت وام خلاصه نمي‌شود. اين کارگردان حوزه سينماي کودک نگاه جديد مسئولان را به سينماي کودک در پيدايش شرايط فعلي تأثيرگذار دانست و ادامه داد: به نظر من نگاه مسئولان به سينماي کودک همان نگاه 15 سال قبل نيست. همان نگاه فيلم «براي کودک» که ماحصلش توليد فيلم‌هاي «گلنار» و «گربه آوازه‌خوان» بود. نگاه جديد مسئولان فيلم «درباره کودک» و توليد فيلم‌هائي است که براي مطرح شدن در جشنواره‌هاي جهاني ساخته مي‌شوند. عبدالعلي‌زاده در مورد تعاريف فيلم «براي کودک» و «درباره کودک» هم گفت: به نظر من سينماي کودک در فيلم «براي کودک» مفهوم پيدا مي‌کند. اگر اين نوع نگاه حاکم و تکنولوژي امروز هم در جهت بسط تخيل مخاطب کودک وارد عمل شود، فيلم‌هائي ساخته مي‌شوند که در بازار مخاطب خود را جذب مي‌کنند و احتياجي هم ندارند که به گروههاي سينمائي تحميل شوند.انتهای پیام /
