پيش بيني نامزدهاي احتمالي اسکار نقش اصلي و مکمل اسکار بازيگري 2007 تعلق مي‌گيرد به ...

براي تماشاگران عادي تا زماني که اواخر ژانويه نامزدهاي اسکار معرفي نشده‌اند، رقابت هيچ معنايي ندارد، اما در مورد تماشاگران جدي‌تر اين طور نيست.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، هر سال از اواخر پائيز با به نمايش درآمدن فيلم هاي جديتر، بحث در اين زمينه بالا مي گيرد و طبعاً بخش زيادي از اين بحث ها متوجه رشته بازيگري است. مسئله ديگر اين است که بازيگران، چه مرد و چه زن، چطور در بخش بازيگري با هم رقابت مي کنند. اينکه مثلاً مريل استريپ (شيطان پرادا مي پوشد) يا فورست ويتکر (آخرين پادشاه اسکاتلند) را بايد در رشته بازيگر اصلي مورد ارزيابي قرار داد يا در بخش بازيگر مکمل؟ اين تصميمي است پيچيده و در عين حال شخصي.
    در نهايت اين بسته به خود بازيگر است که تصميم بگيرد خود را کجا قرا دهد. هرر چند مديران تبليغاتي، کارگزاران و مشاوران در زمينه اسکار عموماً يک نظر دارند و اغلب انتخاب آنها کاملاً مشخص است.
    برندگان اسکار سال گذشته ـ فيليپ سيمور هافمن (کاپوتي) و ريس ويترسپون (قدم زني در مسير) ـ هر دو آشکارا نقش اصلي داشتند و برنده اين رقابت هم شدند.

چطور مي توان با فيلمي رو به رو شد که هيچکس در آن نقش اصلي ندارد؟

تکليف خيلي از فيلم ها روشن است، اما هميشه اين طور نيست. سال گذشته فيلم «تصادف» بدون هيچ ستاره درجه يک جايزه «بهترين گروه بازيگري» را از طرف انجمن بازيگران آمريکا دريافت کرد. شرايط طوري بود که خيلي سخت مي شد از ميان بازيگران پرشمار فيلم که همه حضوري تقريباً در يک حد داشتند، کسي يا کساني براي رقابت در اسکار انتخاب شوند، هر چند ساندرا بولاک، تندي نيوتن و دان چيدل بيشتر به چشم مي آمدند و در نهايت هم تنها مت ديلن در بخش بهترين بازيگر نقش مکمل مرد نامزد شد.
معمولاً استوديوها از بازيگران مي خواهند تمايلات شخصي خود را ناديده بگيرند و اگر تعيين شد در بخش بازيگر نقش مکمل رقابت کنند اين مسئله را بپذيرند، اما اين اتفاق هميشه نمي افتد. در مورد اولين فيلم از مجموعه «ارباب حلقه ها»، نيولاين و مشاوران اين استوديو در زمينه اسکار پيشنهاد کردند يان مکلن، بازيگر نقش شخصيت عاقل و مهربان گندالف، در بخش بهترين بازيگر نقش مکمل رقابت کند.
انتخابي عاقلانه به نظر مي رسيد. مکلن در اين فيلم سه ساعتي نقشي کوتاه داشت. شخصيت او قهرمان داستان نبود، ضمن اينکه هيچکس پول نداده بود فقط او را ببيند. اما آن طور که مي گويند، مکلن که خود را شايسته رقابت در بخش بازيگر نقش اصلي مي ديد با اين تصميم استوديو به شدت مخالفت کرد. خيلي ها با او صحبت کردند تا نظرش را عوض کند و راضي به اين کار شود. او پذيرفت و در نهايت نامزد هم شد، هر چند ميدان رقابت را به جيم برودبنت (آيريس) واگذار کرد.

اگر در يک فيلم بيش از يک بازيگر نقش اصلي حضور داشته باشد، چه بايد کرد؟

از آنجا که در بيشتر فيلم ها يک بازيگر نقش اصلي مرد حضور دارد، کار براي بازيگر زن آن فيلم دشوار مي شود. نمونه آن جنيفر کانلي در «يک ذهن زيبا»ست. بدون شک، او در آن فيلم بازيگر نقش اصلي زن بود، با اين حال ترديدي وجود نداشت که کانلي در بخش نقش مکمل رقابت خواهد کرد، آن هم به دو دليل:
1. راسل کرو ستاره «يک ذهن زيبا» بود و هرچند کانلي به اندازه کرو نقشي مهم در آن فيلم برنده اسکار داشت، معرفي هر دو آنها براي نقش اصلي مي توانست يک زياده روي باشد و احتمالاً کار راي دهندگان را سخت کند. اينجا بود که يونيورسال تصميم زيرکانه اي گرفت. آن دو را از هم جدا کرد تا راي دهندگان راحت تر تصميم بگيرند.
2. نقش کانلي آنقدر مهم و مدت حضورش روي پرده به قدري طولاني بود که عملاً ديگر بازيگران بخش بازيگر نقش مکمل زن را تحت الشعاع قرار مي داد. هر چند، کميت هميشه مهمتر از کيفيت نيست. به ياد داشته باشيم در 1999 جودي دنچ فقط با سه دقيقه حضور در «شکسپير عاشق» توانست اسکار بهترين بازيگر نقش مکمل زن را به خود اختصاص دهد. با اين حال اگر راي دهندگان در انتخاب نامزدها دچار ترديد شوند، مدت زمان حضور مي تواند کمک کند.
امسال هم چند سناريو جالب به چشم مي خورد.
مدت حضور فورست ويتکر در «آخرين پادشاه اسکاتلند» به مراتب کمتر از ميزان حضور جيمز مک آووي است، بازيگري تازه از راه رسيده و توانا که نقش يک پزشک اسکاتلندي را بازي مي کند که سر از اوگاندا درمي آورد و با عيدي امين، ديکتاتور اين کشور دوست مي شود. با اين حال در بيشتر نقد هايي که بر فيلم نوشته شده، نقش آفريني ويتکر چنان مورد تحسين قرار گرفته که به نظر مي آيد فاکس سرچ لايت ترجيح دهد او در بخش بازيگر نقش اصلي مرد رقابت کند.
مسئله ديگري که اين کار را توجيه مي کند سابقه کاري 25 ساله اوست. ويتکر با وجود درخشش در فيلم هايي مثل «پرنده» و «بازي گريه آور» هرگز نامزد اسکار نشده است. بنابراين حضور او در بخش بازيگر نقش اصلي فرصتي است براي تجليل از يک دوران کاري که نقش مکمل نمي تواند حق مطلب را درباره اش ادا کند.

اگر پاي يک ستاره مطرح در ميان باشد چه بايد کرد؟

اين نکته به خصوص در مورد «شيطان پرادا مي پوشد» مصداق دارد. بدون ترديد، آن هاتاوي شخصيت مرکزي فيلم در بيشتر صحنه هاست. هر چند حضور مريل استريپ آن قدر مسحورکننده است که با وجود تمام بحث هايي که در فاکس در مورد انتخاب براي اسکار شد، استوديو به اين نتيجه رسيد که مردم به خاطر استريپ به سينما مي آيند. پس قرار گرفتن نام او در ميان نامزدهاي نقش اصلي منطقي است.
دست اندرکاران برادران وارنر در مورد «مردگان» تصميم هاي جالبي گرفته اند. چيزي که مشخص است جک نيکلسن در اين فيلم نقش مکمل دارد، اما لئونارد دي کاپريو و مت ديمن مي توانند شانس حضور در رشته نقش اصلي را هم داشته باشند. اما اين کار شايد شانس هر دو بازيگر را کم کند.
استوديو منتظر است ببيند نمايش «الماس خونين» با بازي دي کاپريو چه واکنشي در پي دارد. اگر فيلم، پر سر و صدا از کار درآمد، استوديو فعاليت تبليغاتي خود را متوجه بازي دي کاپريو در اين فيلم خواهد کرد و در مورد «مردگان» شانس را به مت ديمن مي دهد.
اما در «بابل»، فيلم بسيار جذاب الخاندرو گونزالس ايناريتو، دو نام بسيار جذاب حضور دارند، برد پيت و کيت بلانشت که در کنار ستاره نوپا ـ گائل گارسيا برنال ـ نقش آفريني کرده اند. در اين فيلم هم مانند «21 گرم» فيلم قبلي ايناريتو، هيچکدام از بازيگران نقش اصلي ندارند، چرا که فيلم سه خط داستاني جداگانه را پي مي گيرد و در نهايت آنها را به هم پيوند مي دهد.
با اين توصيف، قاعدتاً هر سه بازيگر بايد به يک اندازه شانس داشته باشند و هيچيک نبايد به ديگري ترجيح داده شود. اما درست مثل دنياي سياست، همه چيز در هاليوود بسته به استنباط است نه واقعيت.
واقعيت، 23 ژانويه (3 بهمن)، روز اعلام نامزدها مشخص مي شود. آن بازيگراني که آن روز صبح متوجه مي شوند نامزد شده اند و بعد در گفتگو با خبرنگاران مي گويند: «شوکه شدم!» يا «اصلاً خبر نداشتم قرار است اسامي نامزدها امروز اعلام شود» حتماً دروغ مي گويند.
انتهای پیام /