با اعلام 9 فيلم باقيمانده در بخش فيلمهاي خارجي اسكار

«کافه ترانزيت» از ادامه رقابت باز ماند

سرانجام اسامي 9 نامزد اوليه اسکار بهترين فيلم غيرانگليسي‌زبان اعلام شد و متأسفانه از «کافه ترانزيت» در اين فهرست خبري نيست. در چنين موقعيتي مرور دوباره ارزيابي و تحليل سينماگران ايراني درباره اسکار و سينماي ايران مي‌تواند از جهات مختلف اهميت پيدا کند.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، در حالي که به نظر مي آيد حضور سينماي ايران درعرصه رقابت هاي بين المللي بايد به عنوان اتفاقي ملي مورد حمايت و خوشآمد سينماگران قرار بگيرد، اظهار نظرها نشان مي دهد که کاملاً هم اينطور نيست.
    در حالي که برخي سينماگران کلاً نسبت به حضور سينماي ايران در اسکار به عنوان مراسمي سياسي معترض هستند و تحريم چنين جشنواره هايي را از طرف ايران لازم مي دانند، برخي ديگر جلوه هاي سياسي اين جشنواره را کمرنگ دانسته و نفس حضور ايران در عرصه يک مسابقه معتبر بين المللي را امري مهم مي دانند.
    محمدحسين حقيقي از فيلمسازاني است که اعتقاد دارد اسکار فراتر از جشنواره کن، لوکارنو و مسکو نيست و نبايد حساسيتي بيش از آنها در موردش به خرج داد. به علاوه اثري از ايران بايد به عرصه اين رقابت راه پيدا کند که توسط بهترين هاي کشورمان مورد ارزيابي قرار گرفته باشد و «کافه ترانزيت» هم جزء همين انتخاب هاي محدود و معتبري است که مي توانستيم داشته باشيم.
    سعيد حاجي ميري هم در عين حالي که سينماي ايران را مديون ابتکارات شخصي تک ستاره هايش مي دانست، معتقد بود هر آنچه شانس برنده شدن ما در اسکار را بالا ببرد مقبول و پسنديده است. در عين اينکه «کافه ترانزيت» را فيلم شريفي مي دانست که اتهام سياهنمايي به آن وارد نيست.
    محسن دامادي از سينماگراني بود که «کافه ترانزيت» را به جهت اشاعه فرهنگي که ممکن است به کل جامعه تعميم پيدا کند، اثر مناسبي براي معرفي به اسکار نمي دانست. ضمن اينکه معتقد بود سينماي ملي ايران معرف حضور مردم ايران در عرصه هاي بين المللي است. سينمايي که به اخلاقگرايي و انسانيت و تکيه بر فرهنگ غني ما شهرت جهاني دارد.
    جهانگير کوثري هم مانند دامادي نقطه قوت سينماي ايران را نه تکنيک و اجرا بلکه تکيه بر مضامين شريف و انساني مي دانست و «کافه ترانزيت» را با پيام عشق جهاني که به همراه دارد واجد ارزش مي دانست. اما مينو فرشچي در حالي که معتقد بود نماينده ايران بايد بتواند در کليه معيارها با آثار خارجي وارد رقابت شود، "کافه ترانزيت" را به جهت تصويري که از مبارزه يک زن در جغرافياي خاص خودش ارائه مي دهد، نماينده قابل قبولي براي اسکار دانست.
    در ميان اين نظرات افرادي مانند احمد طالبي نژاد، محمد اطبايي و ابوالفضل جليلي هم بودند که همگي اعتقاد داشتند پخش کننده قوي از عوامل موفقيت يک فيلم در مسابقه اسکار است، ضمن اينکه اطبايي سرشناس بودن کارگردان را هم به اين ويژگي اضافه کرد.
    فيلمساز جواني مانند مهدي کرم پور هم اعتقاد داشت کليت سينماي ايران در قواره حضور جهاني نيست و طبعاً نمي تواند نماينده درخوري به اين مراسم بفرستد. فيلمساز جوان ديگري مانند عليرضا اميني که آثارش حضور جهاني نسبتاً خوبي هم داشته، با اينکه "کافه ترانزيت" را فيلم خوب و ارزشمندي دانسته، ولي شانسي براي حضور اين فيلم بين پنج فيلم خارجي انتخابي قائل نشده بود.
    از ميان منتقدان ايراني علي شيدفر با اينکه «چهارشنبه سوري» را اثري کاملتر براي حضور در اسکار مي دانست، اما معتقد بود «کافه ترانزيت» به عنوان يک توليد چند مليتي و مشارکت خارجي ها، داراي شانس بيشتري خواهد بود. طهماسب صلح جو هم با ذکر اين نکته که اسکار به آثار حرفه اي گرايش دارد «کافه ترانزيت» را به جهت طرح يک مسئله جهاني با شخصيت هايي بومي و غيربومي واجد امتيازات مثبت براي ارزيابي در اسکار دانسته بود.
    با همه حرف و حديث هاي عنوان شده پيرامون حضور «کافه ترانزيت» به عنوان نماينده ايران در اسکار، موافقان و مخالفان و پيش بيني هاي غيررسمي که سينماگران ترجيح دادند نزد خود نگاه دارند و انعکاس ندهند، اسامي 9 فيلم برگزيده که قرار است پنج برگزيده اصلي از ميان آنها انتخاب شوند، اعلام شد و متأسفانه از «کافه ترانزيت» در اين ميان خبري نيست. اما آنچه انکارناپذير است تعاريف کارشناسانه اي است که سينماگران براي نماينده ايران در يک جشنواره جهاني عنوان کردند.
    هر چند به نظر طبيعي مي آيد درباره حضور يک فيلم خاص مانند «کافه ترانزيت» حرف و حديث هاي متناقضي مطرح شود چرا که در اين مورد بحث سليقه و معيارهاي شخصي افراد با توجه به سبک، دانش و دغدغه هاي آنها مطرح است، اما آنچه نامعمول به نظر مي آيد بحث زير سئوال بردن نفس حضور جهاني سينماي ايران است که موجب واگرايي در اظهارنظرها و ارزيابي ها شده است. نمي دانيم اگر اين واگرايي و تناقضات از چنين مواردي به مباحث حياتي تر و مهمتر راه پيدا کند، چطور مي توان توجيه منطقي براي آن پيدا کرد و يا اينکه جوابگوي پيامدهاي منفي و مثبتش بود؟
انتهای پیام /