نگاهي به "خاك سرد"
قصه‌اي وجود ندارد ...
بعد از فيلم "زيستن"، كه بدون قصه‌اي خاص زندگي روزمره يك عكاس ناشنوا را روايت مي‌كرد و متكي به نوع پرداخت تصويري و تدوين بود، مي‌توان گفت "خاك سرد" رضا سبحاني از حداقل خط روايي برخوردار است.
به گزارش سايت سينمايي سوره ، زندگي روزمره يوسف، تهمينه و فرزندشان اسماعيل كه در انتظار بچه جديدي هستند، محور قصه كمرنگ فيلم قرار مي گيرد. واقعيت اين است كه هيچ نكته خاصي كه بتواند مخاطب را به اين آدم ها، زندگي و دغدغه هايشان نزديك كند ارائه و در واقع اطلاعاتي هم در اين مورد عنوان نمي شود. خانواده اي كه فقط به اين دليل به وسط كوير و بيابان آمده اند كه آرزوهاي تحقق نيافته پدر يوسف را به نوعي بازسازي كنند و به درياي خيالي كه در زير كوير است برسند. اما وقتي چيزي از پدر يوسف، يوسف و ... نداريم، طبعا نمي توانيم اين تصميم و كنش خطير را بيش از طرح يك موضوع سطحي و بي پايه بينگاريم. در واقع دليلي براي چرايي و اهميت جايگاه اين آرزو ارائه نمي شود تا اين خانواده به عنوان يك نمونه برجسته در خاطرمان حك شود. بيماري تنفسي و سرفه هاي پدر، سرماخوردگي اسماعيل از همكلاسي اش، چاه كني مداوم يوسف، شيردوشي و ... تهمينه همه كنش هاي روزمره اي هستند كه داستان ندارند و به يك قصه ابتدايي هم منجر نمي شوند. تنها حضور شيرزاد خط كمرنگي در روايت ايجاد مي كند كه متاسفانه آن هم به گونه اي گل درشت براي پايان فيلم طراحي شده تا پهلوان ديروز، سرپرست بچه ها شود. واقعا از شيرزاد چه مي دانيم جز اينكه بچه اش را در كودكي از دست داده؟ اين تكرارها و تاكيد ها فقط تصوير زندگي خانواده اش را به نمايش مي گذارد كه به علت ارائه نشدن اطلاعات كافي و كاركردي، دور از ذهن و ناملموس باقي مي ماند. در اين صورت چطور مي توان انتظار داشت كه زير آوار ماندن خانواده، اول شدن اسماعيل و ... همذات پنداري مخاطب را جلب كند؟ مانند اين است كه عكسي از دريا را به كسي نشان بدهيم و بگوييم نقطه سياهي كه در ميان آب است، قايق ماهيگيري است كه به اميد صيد و فروختن ماهي و درمان كودك اش به دريا زده، ولي طوفان قايق اش را واژگون و خودش را طعمه كوسه ها كرده است. چقدر براي اين ماهيگير نگران مي شويد؟ واقعه بم و پيامدهايش را نمي توان چنين سهل و سطحي با تكيه بر مستنداتي در حد يك ساعت كه لحظه زلزله را ثبت كرده به تصوير كشيد و انتظار تاثيرگذاري داشت.انتهای پیام /
