«ايستگاه بهشت» اثري بي‌بهره ارزش‌هاي عرفاني

فيلم «ايستگاه بهشت» ساخته نادر مقدس در حالي در سينماي رسانه‌هاي جمعي در جشنواره فجر نمايش داده شد كه بيشتر منتقدان آن را اثري ضعيف و فاقد ارزش‌هاي يك اثر عرفاني ناب دانستند.

    به‌ گزارش سايت سينمايي سوره، داستان فيلم «ايستگاه بهشت» شباهت بسياري به آثار مطرح سينماي هاليووداز جمله فيلم «روح» ساخته «جري زوكر» دارد.
    در فيلم روح يك زوج جوان كه عاشق يكديگرند به دليل قتل پسر، از هم جدا مي‌شوند اما روح پسر فرصت مي‌يابد تا از دختر مورد علاقه‌اش محافظت كند.
    نادر مقدس نيز در فيلم ايستگاه بهشت از دستمايه مشابه فيلم ياد شده بهره برده و پسر فيلم او كه عاشق يك دختر است، مي‌ميرد اما روح او فرصت بازگشت به زمين را مي‌يابد.
    فيلم از پرداخت ضعيفي برخوردار بوده و صحنه حضور قهرمان در زندگي پس از مرگ با بي‌مبالاتي تام نمايش داده مي‌شود و نمي‌تواند بر تماشاگر تاثير گذار باشد تا آنجا كه صداي خنده تماشاگر در سالن سينماي مطبوعات در جشنواره فجر طنين انداز مي‌شود.
    به نظر مي‌رسد كارگردان اين فيلم تلاش داشته است تا با استفاده از الگو هاي رايج در سينماي جهان به ساخت فيلمي عرفاني در سينماي ايران دست بزند اما در اين راه يك عنصر اصلي را فراموش كرده است .
    سينماي پيشرفته جهان در ساخت آثاري با پس زمينه ماورايي از پشتيباني تكنيكي و فني متخصصان بسيار به همراه سرمايه هنگفت و تجهيزات فني پيشرفته بهره مي‌برد اما درايران، فيلمسازان نمي‌توانند از چنين امكاناتي بهره‌مند باشند، بنابراين ساخت فيلم‌هايي اين چنيني در مقايسه با استاندارد بالاي سينماي جهان به توليد و ارايه آثار ضعيف منجر مي‌شود.
    ايستگاه بهشت فيلمي با ساختار ضعيف و پرداخت نشده در خصوص مسايل عرفاني و زندگي پس از مرگ است و از اين ديدگاه نه مي‌تواند بر تماشاگر تاثير مثبت بگذارد و نه از عهده بيان ذات آنچه قصد دفاع از آن را داشته برآمده است.
انتهای پیام /