پرويز شيخ طادي:
اداي دين به دينم
با پرويز شيخ طادي كارگردان فيلم «سينه سرخ»
به گزارش سايت سينمايي سوره، پرويز شيخ طادي مصرانه روي موضوعاتي خاص زوم كرده است. موضوعاتي با تم ماورائي، درباره كودكان، و اين بار يك موضوع ديگري را انتخاب كرده است. بچه مسلماني از روي غفلت، بچه ديگري را مي كشد و در بين مسيحيان دنبال «دم مسيحايي» مي گردد. شيخ طادي درباره اين طرح مي گويد: احساس مي كنم كه كار فرهنگي درباره برداشت جهان از اسلام انجام نشده است. در واقع اين كه پايه ها و ريشه هاي مذاهب كجاست؟ از سوي ديگر درباره پيامبر (ص) هيچ كاري انجام نشده. به نظرم نياز امروز انسان و روابط جهاني بين مردم ايجاب كرده كه درباره مذاهب گفتگويي داشته باشيم. براي شيخ طادي گفتگوي ميان اديان و بيان آن در فيلم سينه سرخ بسيار مهم بوده است. او قصد دارد برخلاف تبليغات منفي كه عليه دين اسلام انجام مي شود، بخش هاي زيبايي اين دين و نگاهش به اديان ديگر را نشان دهد: البته اين آگاهي ها به شكل سياسي انجام گرفته بود، اما به شكل فرهنگي و به خصوص با زبان سينما كاري صورت نگرفته است. با در نظر گرفتن اين صحبت ها به نظر مي رسد كه ساخت فيلمي با اين موضوع و هدف هايي كه در بالا ذكر شد، شايد حركت روي لبه تيغ باشد؛ چراكه اگر به ورطه شعار بيفتد، بايد قيد جذب تماشاگر را زد. البته كارگرداني كه آگاه است مي داند كه چطور بايد به اين لبه نزديك شود: اين بخش به تكنيك فيلمسازي و ساختار برمي گردد. به عنوان مثال من كودكان را انتخاب كردم؛ چرا كه به دليل فطرت صاف و پاكشان حرف هايشان بر دل مي نشيند. كودكان فيلم سينه سرخ نمايندگان دو مذهب هستند كه به لحاظ فطرت و ساده گيشان و نداشتن مشكل جغرافيايي از شعارگويي دور مي شوند: براي بيان اين موضوع نياز به شعار نيست؛ چراكه ذات حق و ذات دين و حتي ذات قران و انجيل با هم شباهت هاي زيادي دارند. به طوري كه نياز نداشتيم جانبداري كنيم و حتي شعار بدهيم. ما سعي كرديم بر آن چه كه در قرآن و كتابهاي مذهبي ديگر گفته شده تكيه كنيم. شيخ طادي براي انتخاب كودكان فيلمش به دنبال كودكاني بوده كه بتواند از آنها بازي تازه و بكري بگيرد. مي خواستيم كه شخصيتشان در فيلم قبلي قالب نگرفته باشد. چراكه آنها به دليل ويژگي هايشان. خيلي زود قالب مي گيرند و در نتيجه خيلي سخت مي توانيم آنها را از قالب قلبيشان جدا كنيم. انتخاب بقيه بازيگران هم بخشي از مشغوليت هاي ذهني كارگردان بوده است: ما براي بقيه نقش ها با برخي ستاره هاي سينما مذاكره كرديم كه قبول نكردند. البته ما به دنبال چهره نبوديم. بلكه به دنبال بازيگر بوديم كه خوشبختانه به انتخاب درستي هم رسيديم. شيخ طادي از بازي بازيگران بسيار راضي است. هرچند كه مي گويد بيشتر بار بازي بر دوش كودكان فيلم است. به همين خاطر از وجود بازيگردان در اين فيلم بهره گرفته است. در كار با كودك، بازيگران نقش مهمي دارد و اعتقاد دارم كه بازيگردان بايد خانم باشد و براي بچه ها حالت يك مادر را داشته باشد و وقتي آنها از شرايط كار و دوري خانواده هايشان احساس دلتنگي مي كنند، به او پناه ببرند. براي بازي گرفتن از بازيگرهاي كودك ابتدا آنها را در فضاي كلي فيلم قرار مي دادند. شيخ طادي به همراه سپيده گلچين بازيگردان فيلمش به سؤالات بچه ها پاسخ مي دادند تا ذهنشان درگير برخي سوالات نشود و سپس تمرين را شروع مي كردند: اين ما بوديم كه خودمان را با ويژگي هاي آنها منطبق مي كرديم. سعي مي كرديم از انرژي و هوش آنها استفاده كنيم. يعني آنها را به شكل مصنوعي و كلاسيك هدايت نكرديم و همواره مراقب بوديم كه بازي نكنند. با اين روش ديالوگ ها جمله به جمله به آنها ديكته نمي شد. بلكه مسيري براي آنها مشخص مي شد تا از مسير اصلي خارج نشوند: اگر آنها جمله اي مي گفتند كه خيلي بهتر از ديالوگ هايشان بود، خودمان منطبق مي كرديم و اگر ضعيفتر بود، عين فيلمنامه را به آنها ديكته مي كرديم و گاهي اوقات هم اين دو روش را تركيب مي كرديم. البته بازيگران بزرگسال مي توانستند از راهنمايي بازيگردان در صورت لزوم استفاده كنند: تا جايي كه آنها نياز به راهنمايي داشتند. بازيگردان به آنها كمك مي كرد. پرويز شيخ طادي لوكيشن فيلمش را منطقه اي در طالش انتخاب كرده است؛ جايي كه دو روستاي مسيحي نشين و مسلمان نشين در كنار هم قرار دارند. انتهای پیام /
