وحيد موسائيان كارگردان «گوشواره»
نه كودكانه و نه اجتماعي؛ خانوادگي
وحيد موسائيان امسال با ساخت فيلم «گوشواره» ژانر ديگري از فعاليت هاي خود را تجربه كرد. در خصوص فيلم «گوشواره» به گفتگويي با او مي پردازيم.
آقاي موسائيان گوشواره چه فيلم تلخ و در عين حال دل انگيزي بود. • خدا را شكر، بالاخره از يكي از فيلمهاي من خوشتان آمد! خواهش مي كنم سؤالم اين است كه با توجه به چند فيلمي كه در كارنامه فيلمسازي شما وجود دارد، به نظر مي آيد «گوشواره» به سبب تفاوت هاي كه دارد، بايد آن را اتفاقي تازه در سينماي شما قلمداد كرد. شما چه فكر مي كنيد؟ • از يك جنبه شايد كه گفته شما درست باشد. اما اين را هم در نظر بگيريد كه آقاي مرادي كرماني يك شخصيت و چهره فرهنگي است. و به هر حال هم فكر مي كنيم اين همان مسيري است كه به آن هميشه علاقه داشته ايم و دنباله رو آن بوده ايم. به هر حال قبول مي كنيد كه اله مانها فرق كرده و از اين نظر «گوشواره» با ديگر فيلمهاي تان قابل قياس نيست؟ • بله. اين را قبول دارم. حال چرا روي تفاوت داستان ها بايد تأكيد شود. داستان گاه مي تواند غمگين باشد يا شخصيتي و گاه مي تواند يك بستر شاه داشته باشد. و اين را هم در نظر بگيريد كه هنر داستان نشانه ها و طبيعت خاص خودش را همراه مي آورد و فكر مي كنم اگر داريم براي مخاطب كودك فيلم مي سازيم، اين نوع نزديك شدن و اين نوع روايت كردن مي تواند دلنشين تر و جذابتر باشد. آيا مي توان فيلم شما را اثر اجتماعي قلمداد كرد؟ • مسلماً. ما در طول داستان با خانواده مهين و با فقر و نداري آنها آشنا مي شويم. مصائبي كه اين بچه براي خريدن كادو دارد و بعد دروغ هايي كه بايد بگويد. مادري كه مجبور است شب را در خيابان سپري كند و ناپدري كه در خيابان ها و روي موتور و زير باران سرگردان است. اينها همه جزو بافت فيلم هستند و به ويژه از قلم و نگاه استادانه آقاي مرادي كرماني مي آيد. من براي اينگونه فيلمها همان لفظي را كه آقاي كرماني گفتند مي پسندم. نه كودكانه و نه اجتماعي، بلكه سينماي خانوادگي. «سينماي خانوادگي» هم مثل «سينماي معناگرا» اصطلاح جديدي است. • به معناي اين است كه مي تواند تبديل به عاملي براي جذب بچه ها و خانواده ها به سينما شود و اتفاقاً پرمعني است. جغرافياي فيلم شما كجا است؟ • هم مي تواند تهران باشد و هم هر شهرستان ديگري. ما تأكيدي بر قيد زماني و مكاني خاص نداريم. باز هم خدا را شكر. براي ايفاي نقش دكتر، اكبر عبدي انتخاب اول بود؟ • بله. آقاي عبدي در هر نقشي خوب است و چون آدم مثبتي است، هميشه براي هر كسي كه در كنارش است و براي گروه فيلمسازي موج مثبت مي فرستد. اصلاً فيزيك و تكنيك و ملاحت اكبر عبدي همان بود كه لازمه شخصيت دكتر بود. آدم بزرگي كه روحش كودك است، و شخصيت دكتر را از حالت خشك و رسمي بيرون مي آورد. حتي تلخي و عقده هايي هم كه در وجودش هست رنگ شيريني دارد. وقتي كه از لابه لاي آشغالها چنگال را پيدا مي كند و مي برد اتاق و كنار قاشق ها و چنگال هاي ديگر مي گذارد.
