غلامرضا موسوي:

اکران سينماها بايد تابع قانون عرضه و تقاضا باشد

سينماي ما بايد بر اساس قاعده عرضه و تقاضا عمل کند. حتي به عقيده من وزارت ارشاد بايد خود را از عرصه نمايش کنار بکشد تا توليد و نمايش فيلم در کشور شکل طبيعي خود را پيدا کند.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، سيد غلامرضا موسوي در خصوص اختلاف نظرهايي که ميان تهيه کنندگان و سينماداران به وجود آمده گفت: اصولا تغيير الگوي اکران و ميزان سهم از فروش بليت به ميزان نقش دولت بستگي دارد. در حال حاضر سيستم نمايش عمومي در کشور ما سه قاعده دارد؛ در يک ضلع تهيه و پخش کننده فيلم، در يک قاعده سينماداران و در ضلع سوم که بيش از ساير بخش هاي اين سيستم فعال و موثر است و نقش عمده اي را بازي مي کند، اداره کل نظارت و ارزشيابي معاونت سينمايي قرار دارد. افزايش پورسانت ميان سينماداران و تهيه کنندگان بدون هماهنگي و موافقت اين اداره کل به هيچ عنوان امکانپذير نيست.
    وي تاکيد کرد: در شرايطي سينماداران و تهيه کنندگان مي توانند به طور مستقل عمل کنند و به نتيجه مطلوب دست پيدا کنند که دولت در روند نمايش نقش نداشته باشد که در حال حاضر به صورت گسترده اي نقش دارد. مسايلي که سينماداران در خصوص ميزان سهم دريافتي و ساير مسايل مربوط به شرايط اکران مطرح کرده اند را مي توان به حساب درد دل و بازگويي مشکلات گذاشت که از اين نظر حق دارند.
    اين تهيه کننده با اشاره به اينکه مشکل کمبود و نامناسب بودن سالن هاي سينما در کشور ما بسيار جدي است، توضيح داد: به طور کلي از حدود 300 و چند سينمايي که در کل کشور فعال هستند، کمتر از 50 سينماي تهران و شهرستان ها از استاندارد قابل قبول نمايش و صدا برخوردارند. يعني حدود 250 تا 260 سينماي کشور حتي با استاندارد نمايش در داخل کشور ـ بدون در نظر گرفتن ويژگي هاي مطلوب سالن نمايش بر اساس تعاريف جهاني ـ فاصله زيادي دارند. بنابراين اين سينماها ضرر مي دهند و امکان افزايش سهم بيشتر از فروش بليت براي آنها وجود ندارد.
    وي در ادامه به شرايط فيلم هايي که در سال توليد مي شوند و ميزان برقراري ارتباط آنها با مخاطبان اظهار داشت: اکنون توليد فيلم هاي ايراني زياد و تعداد سالن هاي نمايش دهنده کم است، اما در بين آثاري که طي سال توليد مي شوند، تعداد فيلم هاي پرمخاطبي که قابليت اکران در گروه هاي سينمايي 10 تا 16 سالن را داشته باشند، محدود است. برقراري تعادل بين سالن هاي سينما و فيلم هاي پر مخاطب آماده اکران گمشده است. به نظر من همانند بحث تعيين ميزان سهم سينماها و تهيه کنندگان از فروش بليت اين بحث که کدام فيلم ها از توانايي اکران برخوردارند، به هيچ جا نمي رسد.
    موسوي در خصوص فيلم هاي منتظر اکران توضيح داد: فيلم هايي که در انتظار نمايش عمومي مانده اند را مي توان به چند دسته تقسيم کرد. يک گروه آثاري که مخاطب خاص دارند مثل "پابرهنه در بهشت". در وضعيت کنوني اکران بايد يک يا دو گروه سينمايي مخاطب خاص با حداکثر سه سالن سينما در نظر گرفته شود و نمايش اين نوع آثار به جاي اکران در عرض در طول صورت بگيرد. يعني جاي اينکه تعداد سالن هاي بيشتري به نمايش آنها اختصاص داده شود، در مدت زمان بيشتري تعداد محدودي سالن در اختيار بگيرند. يک گروه از فيلم ها نيز که در سال حدود 35 تا 40 اثر را تشکيل مي دهد توانايي بيشتري براي جلب نظر مخاطبان دارند که بايد از اکران عمومي گسترده بهره مند شوند.
    وي در خصوص ميزان اهميت تاسيس مجتمع هاي سينمايي همانند اريکه ايرانيان و تاثير آن بر افزايش سطح اکران فيلم گفت: واقعيت اين است که سالن هاي سينما بايد در مراکزي قرار داشته باشند که از تعداد ساکنين بيشتري برخوردار است. از اين منظر تهرانپارس، پونک، صادقيه، نارمک، خزانه و سعادت آباد جزو مناطقي هستند که بايد در آنها مجتمع فرهنگي هنري تاسيس شود. چون به هر حال تعداد زيادي از مردم در اين مناطق ساکن هستند. بايد شرايطي براي مخاطبان به وجود بيايد که سفرهاي درون شهري آنها براي رسيدن به سالن سينما کاهش پيدا کند. چون ترافيک، دوري راه و صرف هزينه باعث مي شود مردم تمايل کمتري به سينما رفتن از خود نشان بدهند. سالن هاي سينماها بايد از مرکز شهر خارج شوند و در دسترس تمامي مردم قرار بگيرند. به همين جهت ايجاد مراکزي شبيه "اريکه ايرانيان" حرکت مناسبي است.
انتهای پیام /