با عوامل سازنده فيلم «هيچر»
يك ماشين، 3 سرنشين و يك صحراي بزرگ
كارگردان ، تهيه كنندگان و بازيگران فيلم (بين ، بوش ، نايتن ، اندرو فورم و براد فولر) در يك گفتگوي جمعي درباره كارشان در (هيچر) صحبت مي كنند.
اگر در يك شب باراني در هنگام رانندگي در روبه روي خود مردي را ببينيد كه منتظر ماشين است و با دست به شما علامت مي دهد كه سوارش كنيد، عكس العمل شما چه خواهد بود؟ آيا توقف كرده و او را سوار مي كنيد يا اين كه بدون توجه به درخواست او از كنارش رد مي شويد؟ خب ، معلوم نيست كه شما چه تصميمي خواهيد گرفت. اما براي سوفيا بوش و زاچاري نايتن چنين مساله اي حكم يك كابوس را پيدا كرد. اين دو كه بازيگران اصلي درام دلهره آور و ترسناك «هيچر» هستند، اشتباه كردند و ترمز زدند! دليلش هم اين بود كه يك آقا كه نقش او را در فيلم شان بين بازي مي كند در گوشه اي از جاده براي آنها دست بلند كرد كه سوارش كنند. اگر اين دو كاراكتر فيلم كه زن و شوهري جوان هستند مي دانستند كه فرد مورد نظر يك قاتل نيمه ديوانه است ، شايد هيچ وقت مرتكب اين حركت غلط نمي شدند. اما خب ، هيچ كس از درون آدمهاي ديگر خبر ندارد. «هيچر» براساس يك فيلم موفق به همين نام (محصول سال 1986) ساخته شده است. نسخه جديد را ديو مه يرز دوباره سازي كرده است. او پيش از اين چندين كليپ ويدئويي و آگهي تبليغاتي ساخته و حالا با اين فيلم به جرگه فيلمسازان پيوسته است.
براي اين كه حال و هواي رئاليستي فيلم حفظ شود، چه كرديد؟ آيا اين كار سخت است؟ براد فولر: براي انتخاب شان بين سختي زيادي كشيديم. نتيجه كار هم چيز خوبي شد. ساخت فيلم در چنين شرايطي خيلي بانمك بود. اندرو فورم: ما كوشيديم فيلم را خيلي معمولي و در لوكيشن هاي واقعي كار كنيم. همين مساله باعث شد همه چيز واقعي و رئال به نظر برسد.
شان ، تو براي كاراكترت در فيلم يك گذشته خلق كردي. ما حقيقتا هيچ چيزي درباره او نمي دانستيم. شان بين: در نسخه اصلي اين كاراكتر پس زمينه خيلي خوبي نداشت. كسي نمي دانست كه او از كجا مي آيد و اطلاعات زيادي درباره اش وجود نداشت. احساس مي كردم قشنگ مي شود، اگر چيزهايي درباره اش بدانيم. اين مساله برايم امكان آن را ايجاد مي كرد تا آن چه را كه مي خواهم خلق كنم و يك آدم اختراع كنم. تصورم اين بود كه اگر تماشاچي چيزي درباره گذشته اين آدم - كه كيست و از كجا آمده - نداند، برايش ديدن او ترسناك تر خواهد شد. من هميشه چيزهايي را در آدمها پيدا مي كنم كه معمولا كمتر درباره اش مي دانيم. براي همين هميشه سعي مي كنم دليلي براي جلو رفتن داشته باشم. درباره كاراكترم در اين فيلم خاص هم بايد بگويم از نظر من او چيزي شبيه عزرائيل بود كه در بزرگراه ها سرگردان است. همين بخش قضيه هم مرا جذب خودش كرده بود.
سوفيا، چالش نقشي كه داشتي ، چه بود و براي اجتناب از يك بازي كليشه اي چه كردي؟ سوفيا بوش: بازي در اين نقش برايم اهميت زيادي داشت و همه ما در تمام لحظات ساخت فيلم مراقب و نگران كارمان بوديم. نمي خواستم نقش دختري را بازي كنم كه اين دوروبرها مي پلكد و كاري از دستش برنمي آيد. اما در همان زمان نمي خواستم تبديل به آدمي مثل لارا كرافت (با بازي آنجلينا جولي در فيلمي به همين نام) شوم و با سلاحهاي مختلف بازي كنم. كاراكتر من در فيلم چنين چيزي را نمي طلبيد. همين نكته بود كه مرا مجذوب اين نقش كرد. از چند هفته پيش از شروع فيلمبرداري من و نايتن كار روخواني فيلمنامه را شروع كرديم. از خودمان مي پرسيديم اين زن و شوهر جوان چه واكنشي در قبال مشكلي كه پيش رو دارند، بايد انجام دهند؟ همين بحثهاي سازنده به من كمك كرد درخصوص كاراكترم به نتايج مثبتي برسم و تلاش نكنم تا يك موجود كليشه اي را جلوي دوربين ارائه كنم. كاراكتر من و نايتن در فيلم بده و بستان خوبي داريم. برخي لحظات او به من كمك مي كند و بعضي وقتها من به او. به اين ترتيب ارتباط ميان اين دو در طول قصه فيلم شكلي سمبليك به خود مي گيرد. همين نكته امكان آن را فراهم مي كرد تا بتوانم ابعاد مختلف روحي و رواني كاراكترم را به تصوير بكشم. اين كاراكتر در طول قصه حالات مختلف خود را به نمايش مي گذارد و من بايد مي توانستم تمام اين حالات را نشان دهم. او در آغاز فيلم موجودي شاد است كه كم كم تبديل به آدمي خشمگين و خشن مي شود. همين نكته راه را براي ارائه شخصيتي چندوجهي باز مي كرد. با اين كاراكتر شما در روي پرده سينما آدمي را مي بينيد كه چگونه به آرامي تغيير مي كند و استعدادها و نيروهاي پنهان خود را به نمايش مي گذارد.
ديو، آيا صحنه هاي زيادي را از فيلم حذف كردي؟ رابطه ات با اداره سانسور چگونه بود؟ ديو مه يرز: تجربه همكاري با اين اداره خيلي خوب بود. من در فيلم خيلي زياد روي خشونت فوكوس نكردم. البته فيلم چندصحنه خشن دارد، اما همه تلاشم اين بود كه حس تعليق را در دل قصه فيلم به وجود آورده و بيننده را هيجان زده كنم. هنگام نگارش فيلمنامه صحنه هاي خشن را حذف كردم. ما بايد تلاش مي كرديم كه بودجه فيلم از حد مجاز بالا نزند. هزينه فيلم ما خيلي كم بود و اين در حالي بود كه در فيلم يك صحنه اكشن و عظيم تعقيب ماشين ها را داشتيم. به همين دليل من نمي توانستم ريسك كنم. تهيه كننده فيلم اصرار داشت كه برخي صحنه ها پيش از اين كه جلوي دوربين برود، از داخل فيلمنامه حذف شود. براي همين ما خيلي از صحنه ها را اصلا فيلمبرداري نكرديم و به اين ترتيب فيلمنامه چاق ما پيش از شروع كار فيلمبرداري به اندازه كافي لاغر شده بود! براي ساخت فيلم از پس زمينه فيلمهاي تبليغاتي و ويدئو كليپ هايي كه قبل از اين ساخته بودم ، بهره گرفتم. فقط يكي از صحنه هاي فيلم 5 برداشت متفاوت دارد، كه اين صحنه هم در نسخه دي وي دي گنجانده خواهد شد.
كدام صحنه فيلم است؟ ديو مه يرز: صحنه متل فيلم. اين صحنه را چند بار فيلمبرداري كرديم و هر بار شان بين از من مي پرسيد: دوست داري يك بار ديگر اين صحنه را بگيريم؟
ديو، درباره موسيقي اي كه براي فيلم انتخاب كردي هم صحبت مي كني؟ بخشهايي از آن واقعا جذاب و شنيدني است. يك فهرست موسيقي داشتم كه الهام بخش من براي خلق كاراكترهاي فيلم بودند. موسيقي را خيلي دوست دارم و زياد گوش مي كنم. به تهيه كنندگان فيلم گفتم كه هيچ وحشتي از انتخاب موسيقي هاي مختلف براي فيلم ندارم. به همين دليل شما انواع و اقسام موسيقي ها را در آن مي شنويد، همان گونه كه بسياري از چيزهاي شخصي ديگري كه دوست دارم هم در اين فيلم حضور دارند. تهيه كنندگان فيلم پس از تماشاي آن ، كار مرا در زمينه انتخاب موسيقي تاييد كردند.
شان ، آيا تو زماني كه قرار شد پا توي كفش روتگر هائوتر كني و نقش 20 سال قبل او را بازي كني احساس فشار يا ناراحتي نكردي؟ شان بين: 20 سال بيش «هيچر» اصلي را در اولين نمايش عمومي اش ديدم. اين فيلم تاثير خيلي زيادي بر من گذاشت. نسخه اصلي يك فيلم كاملا سازماندهي شده بود و روتگر هائوتر يك بازي عالي در آن ارائه كرد، بازي او بشدت مرا ترسانده بود؛ اما وقتي داشتيم نسخه جديد فيلم را مي ساختيم سعي كردم خيلي به آن فيلم و بازي هائوتر در آن فكر نكنم. براي همين فكر مي كنم كار كردن با ديو، زاچ و سوفي خيلي خوب بود و ما توانستيم يك نسخه جديد ديدني و سرگرم كننده خلق كنيم. هيچ وقت به اين نكته فكر نكردم كه قرار است بازيم با بازي كس ديگري مقايسه شود. هنگام حضور در جلوي دوربين همه تلاشم اين بود كه راه خودم را بروم و بازي مورد علاقه خودم را ارائه كنم.
زاچ و سوفي ، شما 2 نفر در طول كار چه تغييراتي در كاراكترهايتان به وجود آورديد؟ مي دانيم كه شما مجبور بوديد در كل فيلم فقط يك دست لباس به تن داشته باشيد. زاچاري نايتن: خب ، كمي تغييرات ايجاد شد؛ اما اين كه فقط يك دست لباس در تمام فيلم به تن آدم باشد، كمي باعث آزار و اذيت او مي شود. سوفيا بوش: البته چند دست از آن لباسها وجود داشت كه ما هر چند روز يكبار يكي از آنها را تن مي كرديم. زاچاري نايتن: البته سكانس هاي فيلم زياد و متفاوت بودند و ما بايد تمام آنها را بسرعت مي گرفتيم. سوفيا بوش: بله ، مثلا اتفاق مي افتاد كه فيلمبرداري يك سكانس بي وقفه چند روز طول مي كشيد و ما نمي توانستيم لباسهايمان را عوض كنيم. خب ، اين لباسها كثيف شده بودند و ما را اذيت مي كردند. در عين حال ما با اين لباسها بايد داخل آشغال ها، گل و لاي و حتي خون هم مي افتاديم. وقتي فيلمبرداري صحنه ها يا سكانس ها تمام مي شد همه اعضاي گروه از دست ما فرار مي كردند! البته آنها بوهاي ناخوشايند را بهتر از ما حس مي كردند.
شما 2 نفر در طول فيلم از دست شان فرار مي كنيد. رابطه شما با او با علم به اين كه بايد از وي در جلوي دوربين مي ترسيديد چگونه است؟ شان بين: يك نكته قضيه خيلي خوب است ، اين كه آنها از من ترسيده بودند! زاچاري نايتن: البته من هنوز هم از او مي ترسم. شان بين: ما اولين صحنه فيلم را در آستين (در نزديكي تگزاس) فيلمبرداري كرديم. زمان فيلمبرداري شب بود. منظورم همان صحنه اي است كه آنها در گاراژ هستند. اول صحنه داخل ماشين فيلمبرداري شد كه يك صحنه طولاني است. خيلي خوب است كه آنجا و در آن قسمت از قصه فيلم ما 3 نفر هنوز يكديگر را خيلي خوب نمي شناسيم. اگر آنها مي دانستند مثل يك قاتل حرفه اي خطرناك هستم حتما خيلي مي ترسيدند. زاچاري نايتن: تو خيلي كم با ما صحبت مي كردي. سوفيا بوش: انگار كه چند هفته ما در راه بوديم و پس از مدت زماني طولاني ، شان بالاخره حرف زدن را شروع كرد. شان بين: خوبي قضيه هم در همين بود، زيرا قرار نبود ما يكديگر را بشناسيم. خوشحالم كه توانستيم اين حس و حال را در فيلم خلق كنيم.
ديو، چه مقدار از سكانس هاي مربوط به ماشين واقعي و چقدر آن با كمك رايانه خلق شد؟ ديو مه يرز: حدود 99 درصد آنها واقعي بود. هيچ صحنه رايانه اي در فيلم نداريم. تنها كاري كه در اين رابطه انجام شد اين بود كه ما دوربين ها را در جاهاي خاصي قرار داديم. به نوعي مي توان گفت به سراغ فيلمبرداري با دست رفتيم. براي هر سكانس حدود 10 دوربين مختلف داشتيم. بعضي وقتها 3 يا 4 تا از دوربين ها، آن دوربين هاي ديگر را نيز در تصاوير خود داشتند و ما مجبور بوديم راحت ترين راه را انتخاب كنيم. فقط يك صحنه كوچك رايانه اي در فيلم داشتيم. آن هم صحنه حضور خرگوش در كنار ماشين است. آن صحنه را هم مجبور بوديم با كمك رايانه خلق كنيم تا وقت زيادي از گروه نگيرد.
ديو، تو چگونه جذب طرح شدي؟ آيا هميشه مي خواستي نسخه جديد فيلم را تو دوباره سازي كني؟ ديومه يرز: تهيه كنندگان فيلم از طرفداران نسخه اصلي هستند. از چند سال قبل در فكر خريد امتياز برگردان سينمايي آن بودند. بعد به من پيشنهاد كارگرداني آن را دادند. وقتي فيلمنامه را خواندم متوجه شدم كاراكترهايي زنده و جاندار دارد كه خط اصلي قصه يك خطي را خيلي خوب پيش مي برند. هيچر چيزي بيشتر از يك فيلم معمولي ترسناك است و چيزهاي بيشتري درون آن وجود دارد. همين مساله مرا جذب كارگرداني آن كرد.
چقدر به فيلمنامه نسخه اصلي وفادار ماندي و كار فيلمبرداري چقدر طول كشيد؟ ما طي 44 روز كل صحنه هاي فيلم را گرفتيم. ساختار فيلمنامه همان است كه در نسخه اصلي بود؛ اما كل قصه فيلم را گسترش داديم. فيلمنامه اوليه مان چيز ديگري بود كه هنوز هم چند صحنه مهم آن در فيلم حضور دارد. تصورم اين است كه يكي از بزرگترين نكات اين نوع فيلمها خلق يك دنياي قابل باور است. ما مي توانيم در زندگي روزمره مان اين جور قصه ها را ببينيم. نوع انتخاب بازيگران به قابل باور شدن كل قصه كمك خيلي زيادي مي كرد و در همان حال ما بايد روح ترس را در دل قصه مي ريختيم كه باور كردني تر شود. براي همين است كه شما در فيلم نوعي تازگي و طراوت مي بينيد. انتهای پیام /
