نقدشفاهي فيلم‌هاي روي پرده

طالبي‌نژاد: «پاداش سكوت»، متعلق به سينماي حاتمي‌كيا است

«پاداش سكوت» موضوع خاصي دارد كه مربوط به سينماي حاتمي‌كيا يا يكي دو نفري است كه شبيه او فيلم مي‌سازند.

    به گزارش سايت سينمايي سوره،‌ احمدطالبي‌نژاد اظهار داشت: فيلم «پاداش سكوت» به مجموعه فيلم‌هاي اخير ابراهيم حاتمي‌كيا كه به موضوعات پس از جنگ و تبعات آن مي‌پردازند بسيار شباهت دارد.
    وي افزود: ما اين نوع فيلم‌ها را در ژانر فيلم‌هاي جنگي قرار نمي‌دهيم، اينها مجموعه‌اي از فيلم‌هاي اجتماعي هستند كه پس‌زمينه جنگي دارند، شرايط اجتماعي پس از جنگ را تصوير مي‌كنند و از نظر عاطفي،به‌خصوص در زندگي روزمره و مادي امروز كه در آن خيلي چيزها را فراموش كرده‌ايم، تأثيرگذار هستند و بد نيست كه با سينما، يك چيزهايي در اين زمينه يادآوري شود.
    طالبي‌نژاد افزود: البته همين نكته مي‌تواند تبعات منفي هم داشته باشد، چون معمولا پس از هر جنگي، مردم سعي مي‌كنند هر چه زودتر جنگ را فراموش كنند و به سمت سازندگي و اميد به آينده بروند. همانطور كه در دنيا (به‌خصوص در اروپا) اين اتفاق افتاد، نئوراليسم به وجود آمد و بلافاصله هم از بين ‌رفت، چون مردم دوست داشتند از فقر و خشونت دور و غرق در رويا و تخيل شوند. بنابراين اين نوع فيلم‌ها كه يادآور گذشته هستند، با واكنش منفي روبرو مي‌شوند. به عنوان نمونه آمار فروش «پاداش سكوت» نشان مي‌دهد كه فروش مطلوبي ندارد و علتش هم اين است كه مردم سعي مي‌كنند از واقعيت‌هاي دوروبر و پس ذهنشان فرار كنند، چراكه خاطرات جنگ از نگاه مردم شيرين نيست.
    وي تصريح كرد: اگر نسل جوان هم بگويد كه به ما چه؟ و چرا دائم مي‌خواهيد جنگ را به يادمان بياوريد؟ نسل گذشته نمي‌تواند خاطراتش را فراموش كند.
طالبي‌نژاد ادامه داد:‌ «پاداش سكوت» از يك داستان اقتباس شده كه ظاهرا بر مبناي واقعيت نوشته شده است، سؤالي كه مطرح مي‌كند دردمندانه است. اين كه كسي براي نجات هم‌رزمانش يكي را قرباني كرده و دنبال اين است جبران مافات كند و كسي او را قبول كند.
    وي گفت: به لحاظ تماتيك، «پاداش سكوت» من را بياد «آگرانديسمان» ساخته آنتونيوني مي‌اندازد،كسي كه مي‌خواهد واقعيتي را به ديگران اثبات كند اما آنها آنقدردرگير كار و زندگي مادي هستند كه توجهي به او ندارند. آنجا شخصيت اصلي دچار وهم و خيال مي‌شود و در «پاداش سكوت» نيز چنين اتفاقي براي شخصيت اكبر مي‌افتد.اما واقعيت امر اين است كه فيلم خيلي چيز جديدي در سينماي ايران نيست و ما از اين دست فيلم زياد ديده‌ايم. البته فارغ از فصل زيرآب كه به نظر جذاب مي‌آيد.
    اين منتقد ادامه داد: در سينماي ما كه از تروكاژهاي سينمايي فقيري برخوردار است، اينكه در استخري در كرج، فضاي زير آب را طوري بسازي كه به نظر بيايد در يك رود مرزي هستي، قابل تامل است.
    طالبي‌نژاد گفت: «پاداش سكوت» به هر حال فيلم متوسط قابل‌احترامي است. لااقل يك بخش تاريخ معاصر را در آن مي‌بينيم و يك چيزهايي را به خودمان يادآوري مي‌كنيم. اما در نهايت فيلم حرف تازه و نگاه تاز‌ه‌اي ندارد، يك فيلم اجتماعي، راجع‌ به رزمنده‌هايي است كه اكنون به نوعي زندگي مي‌كنند. يكي آرمان‌خواه مانده و يكي آرمان را كنار گذاشته و ديگري پست و مقام را چسبيده است. اين به هر حال واقعيتي است كه ما دور و بر خودمان مي‌بينيم و از نظر اينكه تصوير زنده‌اي از روزگار ماست، ماندگار است.
    صاحب امتياز ماهنامه «هفت» در ادامه به اوج و فرود نگاه سينمايي «مازيار ميري» اشاره كرد و گفت: «مازيار ميري» بالاخره بايد تكليفش را با سليقه سينمايي و نوع نگاه و موضع خود مشخص كند. «قطعه ناتمام» فيلمي ضد سانسور بود كه قهرمانش در زندان به سر مي‌برد و يك نگاه انتقادي به موقعيت موسيقي فولكوريك داشت. فيلم، اول مستقل جلو مي‌رود و از ميانه‌ها به فيلم مد تبديل مي‌شود كه در جاهايي معناگرا و تبليغاتي است. اما او در «پاداش سكوت» كاملا موضع خود را تغيير داده. اگر اين موضع اصلي مازيار ميري است، مشكلي وجود ندارد، كما اينكه كسي با حاتمي‌كيا مشكلي ندارد، ولي ميري و ديگراني مثل او، بايد بدانند كه موضوعاتي است كه پاي آدم نوشته مي‌شود.
    وي ادامه داد: اگر فيلم‌هاي حاتمي‌كيا مخاطب را جذب مي‌كند، به اين علت است كه فيلم او از اعتقاد، عشق و علاقه او مي‌آيد.حرف او هم اين است كه جنگ خوب بود يا بد. اينكه جنگ يك موقعيت معنوي بود كه يك عده در آن به رستگاري رسيدند. اين موضوع خاصي است كه مربوط به حاتمي‌كيا يا يكي دو نفري است كه شبيه او فيلم مي‌سازند.
طالبي‌نژاد تاكيد كرد: اگر مازيارميري با حاتمي‌كيا در اين وادي هم عقيده است، كه حرفي نيست.اما اگر هم عقيده نيست، شايد به همين دليل باشد كه فيلمش سرد در مي‌آيد.
    وي ادامه داد: «پاداش سكوت» يك فيلم تخت، سخت و سرد است و آن‌طور كه بايد مخاطب را با خودش درگير نمي‌كند. فيلمبرداري آقاي بدخشاني مثل هميشه خوب است. آقاي جعفر والي بسيار خوب است و شخصيت‌هاي فرعي هم كمابيش خوب هستند، ولي من در پرويز پرستويي و آن كاراكتري كه آن را بازي مي‌كند چيز جديدي در آن نديدم.
انتهای پیام /