وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي:

فيلم قرآني بايد دربرگيرنده روح الهي باشد

يك فيلم را هنگامي مي توان قرآني ناميد كه روح اين كتاب آسماني در آن جاري باشد و اين امر مستلزم پرداخت مستقيم نيست.

    به گزارش سايت سينمايي سوره، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي اظهار داشت: قرآن كتابي است همراه با درس، تاريخ كه در آن اسرار خلقت بيان مي شود و شايد بتوان گفت بيان چيزهايي است كه با چشمان دنيوي نتوانيم آنها را درك كنيم؛ اما قرآن ما را ارجاع به جهاني مي دهد كه جهان محسوسات نيست، ولي به واسطه قرآن براي ما قابل درك مي شود، حالا اگر اين بيان جامع را در هر حوزه اي بكار بريم مي توان بهترين محصولات را به دست آورد.
    وي افزود: يك فيلم قرآني، انرژي است كه تأثيرپذيرفته اين شاكله الهي باشد و روح قرآن در آن مستتر باشد و حتي ممكن است در آن كلمه يا اسمي از قرآن نيز به ميان نيايد اما فرهنگ قرآني در آن مندرج باشد.
    وزير فرهنگ ادامه داد: براي نمونه داستان هايي در قرآن حكايت شده است براي اهل خرد، كه بفهمند و براي اهل انديشه كه متذكر بشوند و همين عبرت گرفتن مي تواند در اثر يك سينماگر هم ظاهر شود.
    «صفارهرندي» قصص قرآني را سرمايه اي عظيم براي سينماگران توصيف كرد و گفت: علاوه بر آن ما قرآن را در دست داريم كه پر از داستان است؛ قصه هايي كه راحت تبديل به سناريو مي شود و شاهد بوديم در اين زمينه كارهايي توليد شد، آثاري كه به واسطه از بهره وري از قصص قرآني در بين مردم نيز مقبوليت پيدا كرد در همين راستا شاهد بوديم كه در سينما نيز امسال شاهد ساخت فيلم عظيم «ملك سليمان (ع) هستيم.
    وي پرداخت هاي قرآني را محدود به قصص ندانست و متذكر شد: البته در قرآن آموزه هاي نهفته شده كه فقط در يك خط بيان شده، كه اگر آن دقت شود روي آن مي توان كلي مطلب خلق كرد.
    وزير در پاسخ به پرسشي مبني بر اينكه چه نوع پرداختي مي تواند براي مخاطب تأثيرگذاري بيشتري داشته باشد، اظهار داشت: اساساً كار هنگامي كه به حوزه تبليغ كشيده مي شود معروف است كه مفهوم غيرمستقيم مي تواند بهترين نتيجه را براي مخاطب به همراه داشته باشد، منتها اين مسئله نبايد باعث شود كه به دليل مؤثر نبودن تبليغ مستقيم به تناسب تبيلغ پنهان، ديگر سراغ ساخت اينگونه مفاهيم (قصص قرآني) نرويم؛ چراكه مردم با اين قصص نسبت برقرار كرده اند، چراكه اين داستان ها هميشه براي مردم جذاب بوده است.
    وي در توضيح بيشتر اين دلبستگي گفت: مردم در قصص انبيا خاطرات گذشته و يافته هاي نسل به نسل را مرور مي كنند پس چه دليلي دارد كه آنها را از اين مزيت محروم كنيم.
    وي در توضيح اين موضوع كه فيلمسازان از قدم گذاشتن در اين وادي به واسطه متهم شدن به تحريف ترس دارند، اظهار داشت: آنچه كه مهم است اين است كه تاريخ را نبايد تحريف كرد؛ اما مي توان آن را پرورش داد شايد يك نويسنده در رمان حق داشته باشد نوعي تنوع را در مطلب شكل دهد اما در تاريخ اينگونه تنوع پرداخت وجود ندارد و اين وظيفه سينما است كه اين تنوع و پردازش را داشته باشد.
    اين مسئول فرهنگي در پايان تصريح كرد: سينماگر مي تواند در مفاهيم قرآني ذهن خود را به پرواز درآورد و اين نوع پرداخت هيچ وقت ممنوع نيست و فكر مي كنم تمام اين مسائل در فيلمها و يا سريال هاي ساخته شده رعايت شده است و بعدها نيز مي تواند ادامه داشته باشد، منتها همانطور كه در قبل گفته شد نبايد با روح دين تضاد داشته باشد.
انتهای پیام /