"ارنست اينگمار برگمن" شاعري كه با دوربينش شعر مي سرود

«برگمن» كه كارگردان فيلم، تئاتر و اپرا بود، توانست يأس و نااميدي را به نسبت مساوي با طنز و اميد در يافته هاي خود از موقعيت آدمي دست پيدا کند.

«برگمن» كه كارگردان فيلم، تئاتر و اپرا بود، توانست يأس و نااميدي را به نسبت مساوي با طنز و اميد در يافته هاي خود از موقعيت آدمي دست پيدا کند. او عنوان يکي از برجسته ترين پيشکسوتان سينماي مدرن را به خود اختصاص داده است. برگمن 62 فيلم را کارگرداني کرد که بيش از آن نيز 170 نمايشنامه را نوشته و کارگرداني نموده است بعضي از هنرپيشگان بين المللي و معروف او «ليو اومان» و «ماکس فون سيدو» بودند. بيشتر فيلم هاي وي از دورنماي سرزمين مادري او، سوئد برخوردارند و مضمون آنها اغلب، يأس توأم با بيماري و جنون بود. «برگمن» بيش از 60 سال در عرصه سينما فعاليت داشت اما در سال 1979 فعاليت هنري او بطور جدي متوقف شده، پروژه هاي توليد او به تعليق درآمدند، استوديوهايش را تعطيل کرد و بدست خودش موجبات کناره گيري از سينما را که 8 سال طول کشيد در آلمان فراهم کرد.
در سال 1934، در سن 16 سالگي، برگمن به آلمان رفت تا تعطيلات تابستاني اش را سپري کند. او در يک مسابقه رالي در «ويمار» شرکت کرد و در آنجا «آدلف هيتلر» را ملاقات کرد. بعدها در کتاب بيوگرافي اش«لاترنا ماجيکا» در خصوص اقامتش در آلمان چنين نوشت: «خانواده آلماني که در خانه شان سکونت داشتم عکسي از «آدلف هيتلر» را بالاي تختخوابم روي ديوار زدند. و همين امر باعث شد که براي ساليان بسياري، آنچنان طرافدار هيتلر شوم که با موفقيتهاي او شاد و از هر گونه شکستش دچار يأس و نااميدي مي شدم.»
از اوايل دهه 60، برگمن بيشتر عمرش را در جزيره فارو،گوتلند، سوئد سپري کرد که در همانجا بسياري از فيلمهايش را نيز ساخت.
بسياري از فيلمسازان مطرح دنيا بويژه فيلمسازان آمريکايي مانند «وودي آلن»، «ديويد لينچ»، «استانلي کوبريک» و «رابرت آلتمن»، کارگردان دانمارکي «لارس فون تراير»، کارگردان لهستاني «کرزوزتوف کي اسلوسکي»، کارگردان روسي «آندريا تارکوفسکي» و کارگردان معروف کره جنوبي «چن ـ ووک پارک» همگي اذعان داشته اند که برگمن و آثارش، تأثير بسيار نافذ روي کارهاي هنري آنها داشته است.
«وودي آلن» معتقد بود که «برگمن» يکي از بزرگترين هنرمندان تمام عيار دنياست که از زمان اختراع دوربين فيلمبرداري در جامعه سينمايي حضور داشته است.

فعاليت هنري «برگمن» از سال 1944 آغاز شد درست زماني که فيلمنامه فيلم «Torment » به کارگرداني «آلف اس جوبرگ» را نگاشت. در سال 1949 او اولين فيلمش «Fangelese » را کارگرداني کرد.
اولين توفيق جنجالي او فيلم «جيکلارناس»بود که آن را در سال 1953 نگارش و کارگرداني کرد. اولين موفقيت بين المللي او فيلم «لبخندهاي شب تابستاني» بود که در سال 1955 تهيه شد.
در سال 1982، او بطور موقت به سرزمين مادري اش بازگشت تا فيلم «فني و الکساندر» را کارگرداني کند، فيلمي که بي شباهت به توليدات قبلي او، مخاطبان بيشتري را جذب کرده بود ونيز مورد نقد قرار گرفت. در آن زمان برگمن دائماً ذکر مي کرد که اين آخرين فيلمي است که کارگرداني کرده است و از آن پس به کارگرداني تئاتر خواهد پرداخت.
در سال 2003، در سن 84 سالگي فيلم جديدي را تحت عنوان «سارابند» کارگرداني کرد که در حقيقت متمايز از کارهاي قبلي او بود.
«برگمن» شرکتي تأسيس کرد که همه هنرپيشگان سوئدي که از نقش آفريني آنها در فيلمهايش بهره مي گرفتند را دور هم جمع کرد.
مانند: «مکس فون سيدو»، «بي بي اندرسون»، «هريت اندرسون»، «لرلند جوزفسون» و... كه هر يك از آنها حداقل در پنج فيلم برگمن بازي کرده اند.
در سال 1953، «برگمن» کار خود را با «اسون نايکويست» فيلمبردار خاصش آغاز کرد. هر دو نفر آنها توافق لازم و کافي را براي استمرار همکاري نسبت به يکديگر داشته اند و همين امر به برگمن فرصت نگران شدن در تلفيق فيلمبرداريها را قبل از آنکه فيلمي ساخته بشود، نمي داد.
صبح روز فيلمبرداري او بطور موجز و مفيد با «نايک ويست» موارد مورد نظرش را در خصوص وضعيت و ترکيب سکانس ها در ميان مي گذاشت و همين کافي بود. «نايک ويست» مي دانست که او چه مي خواهد و در همين حال در کار او هم وقفه اي ايجاد نمي شد. وقتي روز به پايان مي رسيد. برگمن نمره فعاليت خود و «نايک ويست» را بررسي مي کرد و دائماً تأکيد داشت که بايد نسبت به کارمان منتقد باشيم تا متعصب واحساساتي. او معتقد بود که مهم نيست فيلم من کار بزرگ و معروفي از آب دربيايد، مهم اين است که محتوي داشته يا اينكه نيازي به فيمبرداري مجدد نداشته باشد.»

به عنوان يک کارگردان، «برگمن» از فراست و اشراف خاصي نسبت به هوش و ذکاوت عوامل فيلمش برخوردار بود. پتانسيل هر کس را شناخته بود. او باور داشت که يک کارگردان مي بايست هم صادق باشد و هم حامي همکارانش تا بتواند کاري را به نحو احسن ارائه دهد.
معمولاً مضمون فيلم هاي وي در ارتباط با هستي و فلسفه وجودي، تنهايي و وفاداري است و فيلم «پرسونا»ي او بيشتر از ساير ساخته هايش از اين ويژگي برخوردار است: عشق نيز با همه اشکالش- پيچيده، ناموفق، پنهان، نفرت – موضوع تکراري فيلم هاي او هستند.
اغلب اوقات «برگمن» خودش فيلمنامه هايش را مي نوشت، شايد ماه ها و سالها قبل از آن که دست به قلم شود، کمي هم کج خلق مي شد. ساختار فيلم هاي اولش با دقت خاص نوشته شده بود و حتي بعضي مواقع که حس مي کرد هنرپيشگان تمايل داشتند بر خلاف نظر او شايد هم بطور ناخودآگاه ايفاي نقش کنند. «برگمن» مانع آنها نمي شد چه بسا که در غير اينصورت کارخراب مي شد.
به دفعات پيش آمده بود که اجازه مي داد هنرپيشگان بالبداهه ديالوگ خود را بيان کنند. در آخرين کارش بالاخص او فقط ايده هاي خود را از صحنه هاي مورد نظرش براي هنرپيشگانش بيان کرد و آنها خودشان ديالوگ ها را ساخته و بيان کردند.
«برگمن» گاهي به کارگردانان جوان توصيه مي کرد که هر فيلمي را کارگرداني نکنند. بلکه فيلمي را بسازند که پيام داشته باشد. حتي اگر شده مدتها صبر کنند تا آنچه بايد پيش آيد. مي گفت: «مطمئن هم نيستم که هميشه فيلمهايم پيامي براي گفتن داشته اند يا خير.»
«برگمن» هميشه از حساب خودش سرمايه گذاري مي کرد و به 2 دليل اين قضيه را توجيه مي کرد: يکي آنکه او در ايالات متحده زندگي نمي کرد که با فروش فيلمهايش در گيشه هاي بليت سينماها، بيماري روحي بگيرد و ديگر آنکه فيلم هاي او هميشه با بودجه کم ساخته مي شدند، براي مثال:
فيلم «Whispers & Cries » 450/000 دلار فروش کرد در حاليکه «From a Marriage Scenes » که يک فيلم تلويزيوني با 6 اپيزود بود فقط 000/200 دلار فروش کرد.
وقتي نظر او را راجع به فيلمهايش پرسيدند، در پاسخ گفت: «من «Whispers & Cries » را از همه فيلمهايم بيشتر دوست دارم.» و اين در حالي است که در سال 2004، در يکي از مصاحبه هايش گفت: «فيلمهايش او را افسرده کرده اند و ديگر نمي تواند آنها را ببيند.»
بايد گفت اگر چه برگمن شهرت جهاني براي حرفه سينمايي اش يافته است، اما در تمام زندگي خود يک کارگردان صحنه فعال و موفق بوده است و تصدي واداره شمار زيادي از سالن هاي سينماي مجلل در سوئد را به عهده داشته است.
آنچه در مورد زندگي خصوصي اش مي توان گفت، اين است که او 5 بار ازدواج کرد. 4 ازدواج اول ناموفق بودند و به طلاق انجام يافتند. همسر پنجم او به خاطر سرطان معده در گذشت و برگمن بطور كلي صاحب 9 فرزند بود.
«دانيل پلسچوک» نويسنده و اديتور فرهنگي ـ هنري نشريه «Blast Magazine » درباره اينگمار برگمن، از قول «وودي آلن» مي نويسد: «از زماني که دوربين تصوير متحرک اختراع شده است، تاکنون کارگرداني به درايت «برگمن» نديده ام چرا که او يک کارگردان تمام عيار بود که هيچ جنبه اي از اين حرفه را ناديده نمي انگاشت.»
وي در ادامه مي نويسد: هر يک از فيلم هاي برگمن از تکنيکهاي سينمايي خاص و بي نظير برخوردارند مانند کلوز آپ هاي معروفش از چهره ها يا جان دادن به اشياء و غيره... جنبه هاي هنري و احساسي فيلمسازي هميشه مد نظر او بودند، او مي گفت: هيچ شکلي از اشکال هنر قدرت انتقال احساسات را به عمق اتاقک نوراني روح ما به اندازه هنر سينما و فيلمسازي ندارند.
به گزارش روزنامه "Dagens Nyheter" :
«اينگمار برگمن» طي يك مراسم ساده و خصوصي در سرزمين مادري خود جزيره فارو در درياي بالتيك دفن شد كه لوكيشن خيلي از فيلم هاي او بود. پيكر او در تابوت چوبي ساده اي در محوطه كليساي جزيره قرار داده شد. فقط جمع كوچكي از خانواده و دوستان وي در اين مراسم حضور داشتند.

بخشي از مصاحبه «استيگ بي يورکمن» با «اينگماربرگمن» که در نشريه «American Cinematographer » در آوريل 1972 منتشر شده است:
«استيگ.بي.يورکمن» مستندساز سوئدي است که مستند «برگمن» را براي انستيتوي فيلمهاي سوئدي ساخته است.
ـ يورکمن: لطفاً واژه «کارگرداني فيلم» را تعريف کنيد؟
ـ برگمن: کارگرداني فيلم؟ خوب، به قول يک کارگردان قديمي و با تجربه کارگردان کسي است که بخاطر همه مشکلاتي که وجود دارد هرگز فرصت فکر کردن پيدا نمي کند. فکر مي کنم اين نزديک ترين مفهوم براي واژه کارگرداني است. البته ممکن است اين تعريف هم مصداق داشته باشد که کارگرداني فيلم يعني انتقال بينش ها، ايده ها، رويا و اميدها به تصاويري که بتوانند احساسات واقعي را به مخاطبين در نهايت تأثيرگذاري القا نمايند. بعضي هم براي کارگرداني تعاريف فني دارند.
بهر جهت نمي توانم يک پاسخ کامل بدهم با وجود اينکه مدت 27 سال است که کارگرداني مي کنم. به عنوان يک کارگردان براي خودم يک کشتي ساخته ام که آنرا از ميان مشکلات کارگرداني ام مي دانم و در هر فيلم به نوعي با اين روش تجربه مي اندوزم، تجربه هايي متفاوت چرا که تحت هر شرايطي اين روش پاسخگوست.
ـ يورکمن: چطور فيلمهايتان ساخته مي شوند؟ چگونه ايده هايتان شکل مي گيرند؟ البته خيلي پيچيده است اما مي شود در قالب يک مثال انتقال ايده ي خود را به تصوير توضيح دهيد؟
ـ برگمن: هر فيلم از يک هسته مرکزي برخوردار است که مانند يک ماده منفجره عمل مي کند و همين باعث شکل گرفتن فيلم مي شود. مثلاً در فيلم «پرسونا» ايده اوليه از يک عکس شکل گرفت. يک روز بطور خيلي اتفاقي دو زن جلوي من کنار يکديگر ايستاده بودند و داشتند دستهايشان را با هم مقايسه مي کردند. با خودم فکر کردم که يکي از آنها بي صداست و ديگري حرف مي زند. اين فکر عجيب دوباره و دوباره به ذهنم بازگشت. تعجب کرده بودم، از خودم مي پرسيدم چرا اين فکر خودش، خودش را تکرار مي کند؟ يعني کار را بر اساس آن شروع کنم؟! در همين موقع دريافتم که چيزي وراي اين عکس هست. انگار که يک در باشد و وقتي آن را باز مي کني، به دالان بزرگي مي رسي که دائماً پهن و پهن تر مي شود و يک دفعه مي بيني که صحنه ها پشت هم ظاهر شده و ساخته مي شود و مردم شروع به حرف زدن مي گنند و موقعيتها و شرايط تازه از هر دو طرف اين دالان شکل مي گيرند. نور و ريتم يا هماهنگي از عوامل تأثيرگذار در ساخت فيلم هستند. گفتني است كه نور بخش مجزايي از اولين تجربه من است.

گاهي ساير ايده ها مي توانند برخواسته از يک رويا يا قطعه اي موسيقي باشند «سکوت» خود يک پديده است براي شروع. نمي دانم چگونه اما گاهي موسيقي يک تنش، يک موقعيت به حساب مي آيد. حتي قبل از اينكه ترکيب و نوشته شود.
ـ يورکمن: اغلب ديدگاه شما از دنيا يک ديدگاه متقابل يا متضاد است.اين حالت در فيلم هاي «The Silence » و «Persona » ديده مي شود.
ـ برگمن: من يک دراماتيست هستم. اين کشمکشها و تنشها در وجود من هستند و اين کاملاً طبيعي است.

فيلم شناسي "اينگمار برگمن"
"برگمن"در مقام كارگردان :
 

Crisis (1946) (Kris)
It Rains on Our Love (1946) (Det regnar p? v?r k?rlek)
A Ship to India (1947) (Skepp till Indialand)
Music in Darkness (1948) (Musik i m?rker)
Port of Call (1948) (Hamnstad)
Prison (1949) (F?ngelse)
Thirst/Three Strange Loves (1949) (T?rst)
This Can't Happen Here (1950) (S?nt h?nder inte h?r)
To Joy (1950) (Till gl?dje)
Summer Interlude (1951) (Sommarlek)
Secrets of Women (1952) (Kvinnors v?ntan)
Sawdust and Tinsel (1953) (Gycklarnas afton)
Summer with Monika (1953) (Sommaren med Monika)
A Lesson in Love (1954) (En lektion i k?rlek)
Dreams (1955) (Kvinnodr?m) aka Journey Into Autumn
Smiles of a Summer Night (1955) (Sommarnattens leende)
The Seventh Seal (1957) (Det sjunde inseglet)
Wild Strawberries (1957) (Smultronst?llet)
The Magician/The Face (1958) (Ansiktet )
Brink of Life (1958) (N?ra livet)
The Devil's Eye (1960) (Dj?vulens ?ga)
The Virgin Spring (1960) (Jungfruk?llan) (won Academy Award for Best Foreign Language Film)
Through a Glass Darkly (1961) (S?som i en spegel) (won Academy Award for Best Foreign Language Film)
Winter Light (1962) (Nattvardsg?sterna)
The Silence (1963) (Tystnaden)
All These Women (1964) (F?r att inte tala om alla dessa kvinnor)
Persona (1966)
Hour of the Wolf (1967) (Vargtimmen)
Shame (1968) (Skammen)
The Rite (1968) (Riten) (TV)
The Passion of Anna (1969) (En passion)
The Touch (1971) (Ber?ringen)
Cries and Whispers (1973) (Viskningar och rop) (won Academy Award for Best Cinematography)
Scenes from a Marriage (1973) (Scener ur ett ?ktenskap)
The Magic Flute (1975) (Trollfl?jten), first shown on Swedish television, followed by a cinematic release
Face to Face (1976) (Ansikte mot ansikte)
The Serpent's Egg (1977) (Das Schlangenei)
Autumn Sonata (1978) (H?stsonaten)
From the Life of the Marionettes (1980) (Aus dem Leben der Marionetten)
Fanny and Alexander (1982) (Fanny och Alexander) (won 4 Academy Awards, including one for Best Foreign Language Film)
Karin's Face (1984) (Karins ansikte)
After the Rehearsal (1984) (Efter repetitionen) (TV)
In The Presence of a Clown (1997) (Larmar och g?r sig till) (TV)
Saraband (2003)
 

"برگمن "در مقام فيلمنامه نويس :

Torment (Hets) (1944) (Directed by Alf Sj?berg)
Woman Without a Face (Kvinna utan ansikte) (1947) (Directed by Gustaf Molander)
Eva (1948) (Directed by Gustaf Molander)
While the City Sleeps (Medan staden sover) (1950) (Directed by Lars Erik Kjellgren)
Divorced (Fr?nskild) (1951) (Directed by Gustaf Molander)
Last Pair Out (Sista paret ut) (1956) (Directed by Alf Sj?berg)
The Pleasure Garden (Lustg?rden) (1961) (Directed by Alf Kjellin)
The Best Intentions (Den goda viljan) (1992) (Directed by Bille August)
Sunday's Children (S?ndagsbarn) (1992) (Directed by Daniel Bergman)
Private Confessions (Enskilda samtal) (1996) (Directed by Liv Ullmann)
Faithless (Trol?sa) (2000) (Directed by Liv Ullmann)

"برگمن "در مقام نمايشنامه نويس :

Rosmersholm (radio theatre; 2004)
The Pelican / Death Island (radio theatre; 2003)
Ghosts (Dramaten; 2002)
John Gabriel Borkman (radio theatre; 2001)
Mary Stuart (Dramaten; 2000)
The Ghost Sonata (Dramaten; 2000)
Storm Weather (radio theatre; 1999)
The Imagemakers (Dramaten; 1998)
The Bacchae (Dramaten; 1996)
Harald & Harald (Dramaten; 1996)
Yvonne, Princess of Burgundy (Dramaten; 1995)
The Misanthrope (Dramaten; 1995)
The Winter's Tale (Dramaten; 1994)
Goldberg Variations (Dramaten; 1994)
The Time and the Room (Dramaten; 1993)
The Last Gasp (SFI/Dramaten; 1993)
Peer Gynt (Dramaten; 1991)
The Bacchae (Royal Swedish Opera/SVT/CD; 1991)
Miss Julie (BAM; 1991)
A Spiritual Matter (radio theatre; 1990)
A Doll's House (Dramaten; 1989)
Madame de Sade (Dramaten; 1989 - also TV theatre 1992)
Long Day's Journey into Night (Dramaten; 1988)
Hamlet (Dramaten; 1986)
A Dream Play (Dramaten; 1986)
Miss Julie (Dramaten; 1985)
John Gabriel Borkman (Residenztheater München; 1985)
A Hearsay (radio theatre; 1984)
The Dance of the Rainsnakes (Residenztheater München; 1984)
King Lear (Dramaten; 1984)
Dom Juan (Landestheater Salzburg/Cuvilliéstheater München; 1983)
Nora/Julie/Scenes from a Marriage (Residenztheater/Marstall; 1981)
Yvonne, Princess of Burgundy (Residenztheater München; 1980)
Hedda Gabler (Residenztheater München; 1979)
Tartuffe (Residenztheater München; 1979)
Three Sisters (Residenztheater München; 1978)
A Dream Play (Residenztheater München; 1977)
Twelfth Night, or What You Will (Dramaten; 1975)
To Damascus (Dramaten; 1974)
The Misanthrope (Det Kongelige Teater/TV; 1973)
The Ghost Sonata (Dramaten; 1973)
The Wild Duck (Dramaten; 1972)
Show (Dramaten; 1971)
Hedda Gabler (Royal National Theatre/Cambridge Theatre; 1970)
The Dream Play (Dramaten; 1970)
Woyzeck (Dramaten; 1969)
Six Characters in Search of an Author (Nationaltheatret; 1967)
School for Wives/The Criticism of the School for Wives (Dramaten; 1966)
The Investigation (Dramaten/radio theatre; 1966)
Tiny Alice (Dramaten; 1965)
Don Juan (Dramaten at Chinateatern; 1965)
Hedda Gabler (Dramaten; 1964)
Three Knives from Wei (Dramaten; 1964)
The Legend (Dramaten; 1963)
Who's Afraid of Virginia Woolf? (Dramaten; 1963)
The Rake's Progress (Royal Swedish Opera; 1961)
Playing with Fire (radio theatre; 1961)
The Seagull (Dramaten; 1961)
First Warning (radio theatre; 1960)
The People of V?rmland (Malm? City Theatre; 1958)
He Who Nothing Owns (radio theatre; 1958)
Ur-Faust (Malm? City Theatre; 1958)
The Legend (Malm? City Theatre/radio theatre; 1958)
The Misanthrope (Malm? City Theatre; 1957)
Counterfeiters (radio theatre; 1957)
The Prisoner (radio theatre; 1957)
Peer Gynt (Malm? City Theatre; 1957)
Erik XIV (Malm? City Theatre; 1956)
Portrait of a Madonna (radio theatre; 1956)
Cat on a Hot Tin Roof (Malm? City Theatre; 1956)
The Tunnel (radio theatre; 1956)
Everyman (radio theatre; 1956)
Vox humana (radio theatre; 1956)
The Poor Bride (Malm? City Theatre; 1956)
Grandma and Our Lord (radio theatre; 1956)
Leah and Rachel (Malm? City Theatre; 1955)
The Monk Strolls in the Meadow (at ?; 1955)
The Ball (radio theatre; 1955)
Wood Painting (Malm? City Theatre, Intiman; 1955)
The Tea House of the August Moon (Malm? City Theatre; 1955)
Don Juan (Malm? City Theatre; 1955)
The Apple-Tree Table (radio theatre; 1954)
Twilight Games (Malm? City Theatre; 1954)
The Merry Widow (Malm? City Theatre; 1954)
Wood Painting (radio theatre; 1954)
The Ghost Sonata (Malm? City Theatre; 1954)
The Castle (Malm? City Theatre, Intiman; 1953)
Six Characters in Search of an Author (Malm? City Theatre, Intiman; 1953)
The Dutchman (radio theatre; 1953)
A Caprice (radio theatre; 1953)
Unto My Fear (radio theatre; 1953)
The Restless Heart (radio theatre; 1952)
The Crown Bride (Malm? City Theatre; 1952)
The Day Ends Early (radio theatre; 1952)
Easter (radio theatre; 1952)
Blood Wedding (radio theatre; 1952)
Murder at Barj?rna (Malm? City Theatre; 1952)
Crimes and Crimes (radio theatre; 1952)
The Guiltburden of the Night (radio theatre; 1952)
The People of V?rmland (radio theatre; 1951)
The Rose Tattoo (Norrk?ping-Link?ping City Theatre; 1951)
Summer (radio theatre; 1951)
The Country Girl (Folkparkerna; 1951)
The City (radio theatre; 1951)
Light in the Schack (Dramaten; 1951)
A Shadow / Medea (Intiman; 1950)
The Three-penny Opera (Intiman; 1950)
Divine Words (Gothenburg City Theatre; 1950)
Come Up Empty (radio theatre; 1949)
A Streetcar Named Desire (Gothenburg City Theatre; 1949)
The Restless Heart (Gothenburg City Theatre; 1949)
Mother Love (at ?; 1948)
Thieves' Carnival (Gothenburg City Theatre; 1948)
Lodolezzi Sings (radio theatre; 1948)
Macbeth (Gothenburg City Theatre; 1948)
Dancing on the Pier (Gothenburg City Theatre; 1948)
Playing with Fire (radio theatre; 1947)
Unto My Fear (Gothenburg City Theatre; 1947)
The Waves (radio theatre; 1947)
Magic (Gothenburg City Theatre; 1947)
The Dutchman (radio theatre; 1947)
The Day Ends Early (Gothenburg City Theatre; 1947)
Summer (radio theatre; 1946)
Caligula (Gothenburg City Theatre; 1946)
Rachel and the Cinema Doorman (Malm? City Theatre; 1946)
Requiem (Helsingborg City Theatre/radio theatre; 1946)
The Pelican (Malm? City Theatre, Intiman; 1945)
Rabies (Helsingborg City Theatre/radio theatre; 1945)
Jacobowsky and the Colonel (Helsingborg City Theatre; 1945)
Reduce Morals (Helsingborg City Theatre; 1945)
The Legend (Helsingborg City Theatre; 1945)
Kriss-Krass-Filibom: New Year's Cabaret (Helsingborg City Theatre; 1945)
The Tinder Box (Helsingborg City Theatre; 1944)
Macbeth (Helsingborg City Theatre; 1944)
When the Devil Makes an Offer (Helsingborg City Theatre; 1944)
The Ascheberg Widow at Wittsk?vle (Helsingborg City Theatre; 1944)
Little Red Riding Hood (Boulevardteatern; 1944)
The Gambling Hall/Mr. Sleeman Cometh (Borgarskolan; 1944)
The Hotel Room (Boulevardteatern; 1944)
The Fun Fair (K?rhusscenen; 1943)
Niels Ebbesen (Borgarskolan; 1943)
En d?jlig rosa (A beautiful rose) (Folkparkerna; 1943)
Geography and Love (Folkparkerna; 1943)
Just Before Awakening (K?rhusscenen; 1943)
U-boat 39 (Dramatikerstudion; 1943)
When the Devil Makes an Offer (SU - Student Theatre; 1943)
A Midsummer Night's Dream (Norra Latin; 1942)
Death of Punch (SU - Student Theatre; 1942)
Beppo the Clown (Medborgarhuset/Folkparkerna; 1942)
Little Red Riding Hood (Medborgarhuset/Folkparkerna; 1942)
Sniggel snuggel / The Three Stupidities (Medborgarteatern - Sagoteatern; 1942)
Bluebird (Medborgarteatern - Sagoteatern; 1941)
A Midsummer Night's Dream (Medborgarteatern - Sagoteatern; 1941)
A Ghost Sonata (Medborgarteatern; 1941)
The Tinder Box (Medborgarhuset; 1941)
The Father (Folke Walder's tour at K?rhusscenen; 1941)
Swanwhite (M?ster Olofs-g?rden; 1940)
The Merchant of Venice (Norra Latin; 1940)
The Pelican (K?rhusscenen; 1940)
Return (at ?; 1940)
The Hour Glass/The Pot of Broth (Stortorget 3 IV; 1940)
Macbeth (M?ster-Olofs-g?rden; 1940)
The Black Glove (M?ster Olofs-g?rden; 1940)
In Betlehem (M?ster Olofs-g?rden; 1940)
The Man Who Lived His Life Over (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
Christmas/Advent (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
Autumn Rhapsody/The Romantics (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
Evening Cabaret For the Entire Family (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
Lucky Per's Journey (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
The Hangman/The Golden Chariot (M?ster Olofs-g?rden; 1939)
Outward Bound (M?ster Olofs-g?rden; 1938)

فيلم هاي مستند "برگمن" :

F?r? Documentary (1969) (F?r? dokument)
F?r? Documentary 1979 (1979) (F?r?-dokument 1979)
Fanny and Alexander Documentary (1985) (Dokument Fanny och Alexander)
در فيلمشناسي «برگمن»، مي توان به موقعيت هاي گوناگون مانند كارگرداني، فيلمنامه نويسي، مستندسازي و طراحي در توليد كه به فيلم هاي بي شماري نيز اختصاص مي يابند، دست يافت. او 9 بار نامزد دريافت «اسكار» شده است:

براي بهترين فيلمنامه در فيلم «Wild Strawberries » در سال 1960
براي بهترين فيلمنامه در فيلم «Through a Glass Darkly » در سال 1963
براي بهترين فيلمنامه در فيلم «Cries & Whispers » در سال 1974
براي بهترين تصوير در فيلم «Cries & Whispers » در سال 1974
براي بهترين كارگرداني در فيلم «Cries & Whispers » در سال 1974
براي بهترين كارگرداني در فيلم «Face to Face » در سال 1977
براي بهترين فيلمنامه در فيلم «Autumn Sonata » در سال 1979
براي بهترين فيلمنمه در فيلم «Fanny & Alexander » در سال 1984
براي بهترين كارگرداني در فيلم «Fanny & Alexander » در سال 1984
نامزد دريافت جوايز «BAFTA »:
ـ نامزد براي بهترين فيلم «Face to Face » در سال 1960
ـ براي بهترين فيلم خارجي « Fanny & Alexande » در سال 1984

نامزد دريافت جوايز «Cesar »:
ـ براي بهترين فيلم خارجي «The Magic Flute » در سال 1976
ـ براي بهترين فيلم خارجي « Autumn Sonata » در سال 1979
ـ برنده بهترين فيلم خارجي «Fanny & Alexander » در سال 1984
ـ نامزد دريافت بهترين فيلم اروپايي «Saraband » در سال 2005

جشنواره فيلم کن:
ـ برنده جايزه بهتر طنز شاعرانه براي فيلم «Smiles of a Summer Night » در سال 1955
ـ نامزد دريافت جايزه نخل طلايي براي فيلم «Smiles of a Summer Night » در سال 1955
ـ برنده جايزه ويژه نخل طلايي در فيلم «The Seventh Seal » در سال 1957
ـ برنده نخل طلايي بهترين کارگرداني در فيلم «Brink of Life » در سال 1958
ـ نامزد دريافت نخل طلايي براي فيلم «Brink of Life » در سال 1958
ـ برنده دريافت يادبود بويژه «Virgin Spring » در سال 1960

جوايز"Golden Globe "  :
- نامزد بهترين كارگرداني براي فيلم «Fanny & Alexander» در سال 1984
انتهای پیام /