دفاع مقدس ـ دوره هفتم (۱۳۷۷)

    گلستان هميشه شاداب ادب و هنر پارسي در تاريخ سراسر حماسه و افتخار اين سرزمين همواره پاسدار ارزشهاي والاي انساني بوده، قلل رفيع كرامت را در منظر بشريت قرار داده است و اين خود هنري است كه هر ايراني بدان مباهات مي كند، خواستگاه اين هنر، خورشيد فروزان معرفت ديني است كه در وادي «خود خاموشي» مي درخشد و از اولين طلوع آن همواره با نام اهورا مزدا در نبشته ها آغاز و تاكنون خود را با آن نام، جاودانه ساخته است. آئين شهادت، اين شهريار كشور معرفت، همواره درفش كاوياني را در آوردگاه حق و باطل برافراشته و بر روي به اعلا عليين دارد. درفش جوانمردي و غيرت و عزت و شرف.
    اين درفشي است كه نظرگاه سپيدمندان هنر و ادب اين مرز و بوم بوده است و در تلؤلؤ آن درفش اهورائي است كه حماسه نامه فردوسي و عرفان نامه مولانا و غزلنامه حافظ هركدام پرتويي از حسن جمال يار را تصوير نموده، قصه عشق قدسي را در كالبد كلمات عرفي فرا راه آيندگان، به روشني قرار داده است. نيز عنصر پهلواني در فرهنگ كوچه و پهنه ادبيات ايران رخ نموده، و در واژه سراي اين ديار، سلحشوري به قد هزاران، قامت افراشته است.
    كاوه ما پاي بر طومار ضحاك مي نهد، رستم بيش از آنكه بيرق دار شاهان باشد وام دار مردم است. و علي (عليه السلام) پهلوان و خيبر شكن است، شمشيرش نماد همه دين است و بسيجي ما ادامه خون نامه سياوش و حسين (عليه السلام) است. بسيجي تنديس انگاره ها و نشانه هاي پهلوانان همه اقاليم است از اين رو ايراني است و چفيه دارد، تفنگ دارد و كتاب، مي جنگد اما مهربان است؛
 مي درد اما درد دارد؛ دشمن شكن است اما رنگ مي شناسد؛ پرچم و سربندهايش را بنگريد.
    حكايت آن سالها هنوز كهنه نشده تا به بوته نسيان سپرده شود، هيهات، پس«پردة نقره اي» به چكار مي آيد، پس هنرمند انديشمند متعهد و مسلمان كيست؟ اگر شهنامه افتخارآميز فردوسي از ميان اين همه مظالم ماند چرا شاهد نامه بچه هاي جنگ نماند؟
    اين مشعل فروزان امروز در قالب هنري نوين به نام سينما بر پايه همان نور ازلي يعني دين و دين باوري مي بايد آنچه تفسير قدس در عرصه عرف اتفاق افتاد، يعني «دفاع مقدس» را با هنرمندي ترسيم نمايد. دفاع و شهادت خود هنري ديرينه پاي بوده كه امام شهيدان در اين زمان، آن هنر را احياء و عطر آن را به بوستان ديگر هنرهاي اين سرزمين سرافراز افزود، عطري شايسته قامت هميشه راستين ايران. فرهنگ دفاع مقدس كه از سوئي دست بر بلور عرفان ناب اسلامي داشته، به سلسله گيسوي ولايت علوي آميخته است و از ديگر سو چنگ بر چنگ موزون هنر پارسي دارد. اين است كه هنرهاي آميخته به آن از جنس ديگري است و اميد است سينماي دفاع مقدس همواره متأثر از اين فضاي روحاني بوده، اين ابزار در دست فرهيختگان و دلسوختگان نشان دهندة نقاط كور و مبهم معضلات اجتماعي، اقتصادي، سياسي و نظامي باشد. انشاء الله

محمدرضا شرف الدين